«Narodny» saviecki paet

Uładzimir Vysocki pa mierkavańni niekatorych litarataraŭ i krytykaŭ zrabiŭ toje, čaho nie dabiŭsia nivodny paet da jaho: staŭ sapraŭdy «narodnym» — jahonyja pieśni śpiavali i viedali ŭsie — ad dvornikaŭ da partyjnaj elity. Siońnia b Vysockamu spoŭniłasia 75 hod.

Ź Biełaruśsiu Vysockaha abjadnoŭvaje siabroŭstva z vydatnym režysioram Viktaram Turavym, u filmach jakoha Vysocki nieadnarazova zdymaŭsia. Razam z režysioram jon jeździŭ na Śviciaź, i ŭ Minsku zvyčajna spyniaŭsia ŭ kvatery Turava na vulicy Słavinskaha.

Pieśnia Vysockaha ź filma Turava «Punkt adliku»

Uładzimir Vysocki, kali hladzieć pa mierkach savieckaha tvorcy, mieŭ usio — jahonyja pieśni śpiavała ŭsia kraina, pa Maskvie jon jeździŭ na «miersedesie» (jaki nieadnarazova daviałosia mianiać), u kancy 70-ch «Miełodyja» vydała paru jahonych kuržełak, plus zamiežnyja hastroli. Adnak Vysocki pakutavaŭ ad taho, što na «aficyjnym» uzroŭni nichto nie pryznavaŭ jaho paetam, jaho nie brali ŭ Sajuz piśmieńnikaŭ. Tym nie mienš, heta mienavita toj vypadak, kali čałaviek jašče pry žyćci staŭ žyvoj lehiendaj, a žyć z takim imidžam nie lohka.

Redkaja frankamoŭnaja viersija pieśni «Pierarvany palot»

JUU

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj
ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru
«Našaj Nivy» ŭ TH

0

0

0

0

0

0