Jak kavałak hnoju: 25 hadoŭ hurtu «Siektar Haza»

5 śniežnia 1987 u Varoniežy ŭpieršyniu vystupiŭ Jury Klinskich, bolš viadomy jak Choj — lidar i ideołah pank-hurtu «Siektor Haza». Abyjakavych da «Siektara» ŭ epochu poźniaha Kabzona było mała. Pohlady palaryzavalisia: ci ahida, ci zachapleńnie.

Čamu nieskładanaja muzyka ź niecenzurnymi tekstami, mieła i maje stolki prychilnikaŭ?

U kancy 1980-ch Choj trapiŭ na dzialanku, nikim jašče nie zaniatuju.

Tak nizka estetyčnuju płanku dla słuchača da jaho na savieckaj estradzie nichto nie staviŭ. Jaho pieśni moh syhrać kožny, chto viedaŭ dva akordy na hitary. Piajałasia ŭ ich pra źjavy, zrazumiełyja i pieražytyja mnostvam savieckich ludziej: viasielle, vojska, ciešča, demabilizacyja.

Piajałasia pra sacyjalnyja biedy, asabistyja radaści. Nie biez humaru, nie biez talentu — i z samymi brydkimi maciukami, jakija tolki možna ŭjavić. Lehalizacyja maciukoŭ, pieratvareńnie ich ź niedapuščalnaj źjavy ŭ modnuju — voś najbolšy, z adlehłaści času, «uniosak» Choja.

Praces hety daviaršyŭ paźniej «Leninhrad».

Ale ŭ pieśniach «Siektara» nie było inšaje pošłaści: nadumanaj banalščyny, jakoj poŭnilisia repiertuary sotniaŭ vakalna-instrumientalnych ansamblaŭ. Tvorčaść Choja była maksimalna realistyčnaj i nabližanaj da praŭdy žyćcia — jak kavałak hnoju.

Byli ŭ jaho i mistyčnyja albomy, naviejanyja narodnymi rasiejskimi kazkami i amierykanskimi chorarami. Ale navat baby-johi i žyvyja mierćviaki dziejničali ŭ «kałhasnaj» rečaisnaści.

Klinskich časam złučaŭ svaje teksty z muzykaj Queen ci Red Hot Chili Peppers. Da taho ž, kali «Siektar» pasprabavaŭ rušyć u kirunku «surjoznaj muzyki», to dasiahnuŭ peŭnych pośpiechaŭ. Adnak słuchačy patrabavali matnych prypievak.

Paśla śmierci Klinskich u 2000 hodzie, hurt niekalki razoŭ sprabavali adnavić — biespaśpiachova, ale sam vypadak dla ruskaj rok-muzyki amal vyklučny. I słuchačy b znajšlisia. Pakazalna, što «Siektar Haza» vystupaŭ navat na Krasnaj płoščy 9 maja.

«Papularnaść hetaha hurtu źviazana tolki z tym, što ŭ tyja časy nie było Šnurava,

— miarkuje piśmieńnik Adam Hłobus. — Nasamreč, „Siektar Haza“ heta druhasnaja kamanda. Dla ruskaha rok-n-rołu jana, ščyra kažučy, nulavaja. Heta toj vypadak, kali „Łaskovyj maj“ lepš. Toje samaje, što hurt „Lapis Trubiackoj“ — daloka nie pieršy ešałon».

Krytyki nazyvali «Siektar» sučasnym falkłoram, styl vyznačali jak «kałchozny pank». Choj i nie admaŭlaŭ. U žyćci staraŭsia adpaviadać sceničnamu vobrazu.

Niejak, padčas pryjezdu ŭ Minsk u siaredzinie 1990-ch, u tok-šou na BT jon skazaŭ, što «toj, chto nie kałoŭsia i nie chvareŭ na trypier — nie mužyk».

Biełaruski pank Alaksandr Kulinkovič, taksama zaprošany ŭ studyju, cicha afihieŭ razam z usioj aŭdytoryjaj.

Juraś Uskoŭ, SM

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj
ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru
«Našaj Nivy» ŭ TH