«Бог абудзіў Беларусь не для таго, каб яна зноў заснула. Размаўляй па-беларуску, чытай і ведай сваю гісторыю». Зварот Паўла Севярынца перад судом
Павел Севярынец знаходзіцца за кратамі ўжо больш 11 месяцаў. Ён даслаў ліст, у якім звяртаецца да кожнага беларуса.
Павел Севярынец, фота Надзеі Бужан.
«Скрозь жалеза кратаў мы бачым сонца. Мы чуем, як за вакном ціўкаюць птушкі. Мы ўдыхаем свежасць, ад якой кружыцца галава: там воля. Хтосьці ў лістах адчайваецца. Кажа, ужо няма сілаў.
Тут патрэбна разуменне. Тое, што цяпер адбываецца ў Беларусі — справа Божая. Ад пачатку і да канца. Бог абудзіў Беларусь не для таго, каб яна зноў заснула. Бог ня робіць бяссэнсіцы.
Але чаму Ён дапускае, каб мы, беларусы, дагэтуль заставаліся ў стане болю і роспачы.
Прычыны адчаю і слушныя адказы — амаль заўсёды ў нас саміх. Відаць, нягледзячы на леташні прарыў, мы як народ яшчэ не да канца зрабілі працу ўнутры сябе.
Усе мы хочам змяніць Беларусь да лепшага. І пачаць давядзецца з падмуркаў. З нацыянальнай свядомасці. Уласна кажучы, з сябе.
Толькі народ, які ўсведамляе сябе адзінствам, здольны прыняць найважнейшыя рашэнні адносна свайго лёсу. Узяць на сябе адказнасць за краіну. Зацвердзіць справядлівыя законы. Абараніць незалежнасць.
Мы мусім быць у ясным розуме і цвёрдай памяці — менавіта як беларусы. Таму найпершая наша справа — ачомацца. Апрытомнець. Адказаць сабе — хто мы? Адчуць сваю лучнасць з беларускім народам — нашымі продкамі, якія жылі на гэтай зямлі ад першай дзяржавы, і нашымі нашчадкі, якія будуць пасля. Палачане, ліцвіны, беларусы. Беларускі народ — гэта больш як 200 мільёнаў чалавек за тысячу гадоў. Вялікі еўрапейскі і хрысціянскі народ. Большасць з якога размаўляла па-беларуску і верыла ў Бога. А мы?
Такім чынам, беларус? Размаўляй па-беларуску, чытай і ведай сваю гісторыю. Мы можам выдатна валодаць расейскай, ангельскай, кітайскай, свабодна гаманіць з рускімі, ангельцамі, ды іншым светам. Але калі мы, беларусы, не будзем у Беларусі размаўляць па-беларуску — Беларусі не стане.
Зараз людзі гатовыя чуць, як ніколі. Беларусізацыя ў нашай краіне ўжо ідзе. Глыбока, павольна, але ўладна — з той сілай, з якой узыходзіць сонца.
Беларуская асвета і евангелізацыя — гэта наша поле на бліжэйшыя гады. Пад сцягам Хрыста. З гімнам «Магутны Божа». З «Пагоняй» на гербе.
Калі мы зменім сябе — Беларусь непазбежна зменіцца. Простая формула веры і мовы — Ісус Хрыстос, Які гаворыць па-беларуску. На сёння гэта — наша жывая нацыянальная ідэя.
А таксама мы мусім быць мужнымі і цвёрдымі, не баяцца і жахацца. Верыць у Бога. Маліцца. Любіць свой народ. Жыць не ў ілжы. Супрацьставіць злу дабро. На страх адказваць — верай. На гвалт — законам. На бязглуздзіцу — сэрцам і розумам. На нянавісць — любоўю.
Як і ўсе тысячу гадоў беларускай гісторыі нам патрэбная вера, якая дзейнічае любоўю.
Чысціня мае быць найперш не на вуліцах, а ў сэрцах.
А побач з сумленным і чыстым народам, які верыць і размаўляе на роднай мове, любое зло рассыпецца ў прах.
Народам нельга стаць у нейкі момант. Народам трэба быць. Абараняць праўду, свабоду, справядлівасць — гэта ж як дыхаць. Перастаў дыхаць — усё.
Таму ў Беларусі і доўгія роды. Бо волю трэба выпакутаваць, каб цаніць яе. Што даецца лёгка — лёгка і губляецца.
А цяпер балюча? Значыць, жывыя. Нясцерпна? Значыць, глыбока ідзе пералом. Крыж? Значыць, неўзабаве Ўваскрасенне».
