© Усе правы абароненыя. Выкарыстанне платных матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных рускамоўных версій матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных беларускамоўных версій матэрыялаў дазваляецца пры ўмове наяўнасці актыўнай гіперспасылкі на
Nashaniva.com у першым абзацы.
Пасля двух год вайны, забойства Навальнага і самакаранавання Пуціна мінімальный падмурак, на якім магчыма адбудоўваць адосіны з расейскай апазіцыяй - гэта дакладнае прызнанне тэрытарыяльнай цэласнасці Ўкраіны. Калі на пытанне "Чый Крым?" у некаторых нават зараз пачынаюцца разважанні кшталту "не ўсё так відавочна" - то размаўляць няма аб чым. Безумоўна, тыя нешматлікія дэмакраты, якія застаюцца ўнутры Расеі - маюць рацыю пазбягаць адказу на гэта пытанне з мэтаў бяспекі. Але тыя, хто апынуўся у выгнанні - павінныя адказваць дакаладна.
Бо акупацыя і анэксія Крыма - гэта галоўная спадчына пуцінскай дыктатуры, падмуркам масавай падтрымкі якой з'яўляецца менавіта расейскі імперыялізм. Калі нехта, хто называе сабе лібералам і дэмакратам - пагаджаецца захаваць гэту спадчыну і няздольны пераламіць унутры сабе імперыялістычны настрой, то ў будучыні ён абавязкова прыйдзе да новай дыктатуры.
Трэба зазначыць, што падобыя людзі ў расейскай апазіцыі ёсць, але іх меншасць.
Але яна нічога робіць дзеля таго, каб рэжым быў зацікаўлены ў перамовах, бо не стварае інструментаў ціску на рэжым, а толькі спрабуе да кагосці прыбіцца ў якасці бюракраткі. Ідэальным месцам для падобных фармалістаў стаў сучасны склад каардынацыйнай рады, якую шэрасці кшталту Кавальковай ператварылі ў імітацыю бурнай дзейнасці з непублічнымі вострымі дыскусіямі па пытаннях другаснай важнасці.
А Латушка, пры ўсіх ягоных шматлікіх хібах, іструменты ціску на рэжым стварае. Латушка актыўны ў медыях, ён дамоваздольны, у яго ёсць праект з украінскімі дзеткамі і ордэрам (і на гэта рэжым відавочна і балюча рэагуе), і ў яго ёсць уласная каманда - па сутнасці ядро будучай ягонай партыі.
Таму палітычныя перспектывы у Латушкі ёсць, а ў Кавальковай - няма. А магчымая крыўда ў палітыцы - гэта дакладна справа шастнадцатая.