Будущие долгожители. Гляжу на местных бесхребетных принцев, хочется обнять и пожалеть.

⤷Дизайнер, вы хоть одну копейку Нашей Ніве отжалели? "обнять и пожалеть" ему хочется... угу :/ на словах. так мы и поверили

⤷ Максим Дизайнер, так а чего жалеть-то?

"Неяк пачуў, што мама разам з сяброўкай успамінала, як ім хлопцы заплечнікі насілі. Вырашыў, што цалкам сабе варыянт. Амаль тры гады кожны дзень праводзіў аднакласніцу да дома. Увесь клас лічыў нас парачкай.
...
Але ўжо на другім курсе ў мяне цяжка захварэла маці, мне прыйшлося перайсці на завочнае, каб яе даглядаць. Зразумела, што на нейкія адносіны зноў не было ні сіл, ні жадання. Сябры казалі, што трэба хуценька ажаніцца — і няхай жонка дапамагае даглядаць маці. Тата мой нават так казаў. Але я лічыў, што гэта несумленна ў адносінах да дзяўчыны. Чаму хтосьці павінен марнаваць сваю маладосць за догляд маёй мамы?"

да слёз. хай хлопцу пашчасціць."Але ж у мяне ўсё ж ёсць час гадоў да 50 падумаць" 

у нас з мужам кампанія агульных сяброў... у ёй мы і пазнаёміліся. я трапіла туды праз сваіх аднакашнікаў.. а хлопцы там у асноўным з аднаго двара. нават з аднаго дома) музыка іх, (нас) можна сказаць, звязала. музыка канечне - гэта далёка (далёка!) не асноўны занятак. але і ў музыцы яны (банда іх даўно распалася. яны стваралі потым новыя незалежна адзін ад аднаго) даволі паспяховыя.  на радыё гучалі (маім любім..Аўта)) і ўсё такое...

я да чаго. трапіўшы ў гэту "банду" зразумела, што хлопцы не спяшаюцца жаніцца. прыглядаюцца да дзяўчын. у выніку ўсе перажаніліся, і чамусьці я ўпэўнена, што не зраджваюць жонкам. кахаюць адно аднаго. хаця знешне такія разгільдзяі..) сама пра будучага мужа думала: "ну это такой ловеласик. поматросил и бросил, что называется", то бок не пітала ніякіх ілюзій наконт гэтай "короткой интрижки") а потым гляджу - нешта пайшло не так :/ потым праз некалькі год кажу яму: "я вось так і так пра цябе думала. што "ловеласик" і ўсё такое" ведаеце, што адказаў? "возможно, до встречи с тобой, я и был таким"
дарэчы, папярэдняя яго дзяўчына адной з першых віншуе мяне з ДН і іншымі святамі. да - у нас высокие отношения) такая вось сантабарбара. ну а што. гэта класная дзяўчына (маці 2-х дзетак і ўсё такое). і тое, што яна класная (гэта праўда) кажа толькі пра тое, што ў майго мужа добры густ. правільна?

так што хлопец маладзец. знойдзе сваё. упэўнена

⤷ дочка Максима Дизайнера: «Вы хоть одну копейку Нашей Ніве отжалели?» • Хамса, Вы «шчэ» прысаромце Макса Дызайнера, каб Вам капейкі пераводзіў! А як жа, Вы ж удачарыліся, і ваш нью-бацька мусіць вам дапамагаць! 😂

⤷ЯНКА, я гордая и независимая женщина) а 1 копейку мне банк 1 марта вернул. это конечно было очень смешно, как я получала в кассе 1 копейку... там все еле сдерживали то ли смех, то ли рыдания)

⤷ дочка Максима Дизайнера, так, дзякуй. Ёсьць яшчэ цудоўная Хель Багданава з Украіны, якая таксама сьпявае з выкарыстаньнем гроўла.

состоялся очередной раз почти откровенный разговор (ну все с тем же любимым Дизайнера моим мужем), в конце которого я слышу:
[ну я там рефлексировала, как всегда.. не важно]
- я тебе даже больше скажу, бабёнка - даже, как проститутка, ты абсолютно неважная.
я уже практически в истерике, как... (как!? я даже, как проститутка уже неважная? ну в принципе - да - я ж уже старенькая.. и все такое), как вдруг залетает в мой кабинет наш общий с мужем сын... дзерзкий подросток - как я его называю... прыгает там по всем стенам-потолкам и все такое и одновременно говорит:
- мам, ну это ж правда. ты ж не проститутка

х 🤔
а вот уже не знаю...

Просто в наше время количество ш. превышает все разумные пределы! Жениться буквально нет на ком если есть хоть немного брезгливости.