«Галоўнае, што шмат беларусаў выказалі словы падтрымкі». Ціханоўская пракаментавала рэакцыю на сваё інтэрв'ю «Новой газете»
Святлана Ціханоўская выступіла з каментарыем адносна не заўсёды прыхільных рэакцый, якое выклікала ў расіян яе інтэрв'ю «Новой газете».
«Цяпер вакол майго інтэрв'ю «Новой газете» шмат вострых абмеркаванняў.
Але для мяне галоўнае, што шмат беларусаў у сваіх сацсетках выказалі словы падтрымкі і яшчэ раз паказалі агульнасць нашых поглядаў. Бо галоўнае для нас і для нашай краіны цяпер — самастойнасць у прыняцці рашэнняў, палітычная незалежнасць і адзінства ў пазіцыях захавання суверэнітэту.
Я заўсёды радая зваротнай сувязі і стараюся да яе прыслухоўвацца. І паверце, вашы словы — важная ацэнка маёй працы», — заявіла Ціханоўская.
Падчас свайго інтэрв'ю Ціханоўская некалькі разоў падкрэсліла, што паміж расіянамі і беларусамі ёсць істотная розніца, таму, напрыклад, несправядліва ўводзіць для іх у Еўропе аднолькавыя абмежаванні. Некаторыя расійскія апазіцыянеры абурыліся яе словамі, і гэта выклікала вострыя дыскусіі.
Чытайце таксама:
«У расейцаў ёсць імперыялістычныя амбіцыі». Фрагмент інтэрв'ю Ціханоўскай, якое абмяркоўвае твітар
Ціханоўская дала інтэрв'ю, ад якога ў расійскай апазіцыі палыхнула. Што здарылася?
Для Офіса Ціханоўскай правялі фінансавы аўдыт. Ці знайшлі парушэнні?
Існуе добрая прыказка - "Разумны прываблівае хаўрускнікаў, а дурань - стварае ворагаў". Нажаль найлепш за ўсё яе другой частцы адпавядаюць паводзіны спадара Пазняка.
Калі вакно магчымасцей у Беларусі асацыюецца са з'яўленнем турбулентнасці ў Расеі, то варта заўсёды задумвацца - а хто менавіта з расейцаў будзе гэтую турбулентнасць ствараць/узначальваць, і ці магчыма яму неяк дапамагчы? Чаму няшмат хто задумваецца, чаму тая ж Літва, якая досыць рэзка ставіцца да Расеі, ўсё ж такі дае прытулак расейскім палітуцякачам, хоць погляды некаторых з іх могуць разыходзіцца з поглядамі тамтэйшых правых колаў?
Спрэчную заяву СЦ вельмі добра пракаментаваў Павел Слюнькін. Ўсім раю яго паслухаць. Ў прыватнаасці ён заўважыў, што абагульненне беларусамі расейцаў ў адзіны стос - гэта тое ж самае, калі некаторыя ўкраінцы абагульняюць усіх беларусаў.
Безумоўна, за 20+ год пуцінізма расейскае насельніцтва моцна атручанае імперскай прапагандай. І нягледзячы на наяўнасць на пасадзе міністра замежных спраў Расеі спадара Козырава ў 90х, у яго не атрымалася пераадоліць імперскія настроі тагачаснага расейскага прэзідэнта Ельцына. Таксама і ў ліберальным расейским асяроддзі сапраўды існуюць дзеячы, схільныя да імперыялізму. Напрыклад Хадаркоўскі альбо Крашэніннікаў. Прынамсі яны калісці выказвалі сумневы на конт украінскай прыналежнасці Крыму, грунтуючыся на меркаваннях нібыта істотнай частцы тамтэйшага насельніцтва. Але таксама існуюць дзеячы, якія заўсёды трымаліся прынцыповай антыімперыялістычнай пазіцыі. Нават калі іх няшмат - заўсёды варта памятаць выпадак з пікетам сямі дэсідэнтаў на Чырвонай плошчы 25.08.1968, якія выйшлі пратэставаць супраць ваеннага здушэння саветамі "Празкай вясны" і трапілі за гэта ў турму.
Адразу пасля пікета пакуль яшчэ вольная празкая газета «Literární listy» напісала:
- Сем чалавек на Чырвонай плошчы — гэта прынамсі сем нагодаў, па якіх мы ўжо ніколі ня зможам нянавідзець рускіх
А ў 2008 усе яны былі ўзнагароджаныя чэскім урадам.
Якім моцным ня быў бы спакус, ня варта зніжаць свой палітычный узровень да папулізму. Акрамя палітычных маргіналаў - ніхто гэтага станоўча не ацэніць, а ва ўмовах немагчымасці хутка канвертаваць падобныя заявы ў практычныя вынікі іх эфект будзе вельмі караткачасовым.