Віктар Шніп. Балада Лукаша Калюгі

27.09.1909 - 5.10.1937

Маладыя гады… Залатыя гады…
Але час не святы. Арыштанства, суды.
І ты вораг народа, і гэты народ
Прад табою цяпер, як з калючкамі дрот.

І навокал, як вечнасць, чужая зіма,
І дарогі да сонца і сонца няма,
Бо яго расстралялі - свяціла яно.

І цяпер каля вогнішча жлукцяць віно
Звар’яцелыя каты, якім гэты свет,
Нібы беглага зэка заснежаны след.

І адсюль не ўцячы, бо краіна -- турма,
Але думак пра волю турме не ўтрымаць.
І ты ў думках бяжыш праз завеі дамоў
І не можаш дабегчы дадому ізноў,
Бо крычыць вартавы і страляе ў спіну…

Прачынаешся ты і не можаш заснуць,
Бо і ты пачынаеш ужо разумець,
Што ў няволі жыццё -- не жыццё і не смерць,
І твае залатыя не прыйдуць гады,
Як цвісці аніколі не будуць сады,
Дзе пустыня спрадвеку і дзе халады…

6-8.11.2007

Віктар Шніп

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару
«Нашай Нівы» ў ТГ

0

0

0

0

0

0