⤷даведка, Год 1994-ы. Я езджу ровары па ваколіцах Глыбокага развожу ўлёткі за Зянона... Пад'ехаў да аднаго вясковага дома, паштовая скрыня ўся зарасла павуціннем, гадоў 10 туды ніхто не кідаў газетаў і ніякіх допісаў... Хацеў ехаць далей. Аднак мяне ўбачыла вяскоўка, падыходзіць... Даю ўлётку. А што мне дасць ваш ваш "фатаграф"??? Я пачаў апавядаць ёй байкі пра Чарнаморска-балтыйскі калектар, пра эканоміку... Слухала, слухала цётка і кажа: "Ваш беларускі язык -- на хлеб не намажаш!" Мы будзем галасаваць за свайго, за нашага калхознічка, за Лукашэначку! Япотым думаў -- а прычым тут беларуская мова, я ж ні слова пра яе. Ды, проста, я ж размаўляў з ёй па-беларуску...
Потым я быў назіральнікам на гэтым вясковым участку -- на рэферэндуме. Падзяліўся сваімі скрушнымі думкамі са старшынёй камісіі, дырэктаркай мясцовай школы, наконт перспектываў нашай і мовы і нашай дзяржавы...
Дырэктарка школы сказала залатыя словы, якія часта згадваю за апошнія 28 гадоў...
-- Самыя вялікія ворагі ўсяго беларускага -- дзеці вёскі! Для іх усё беларусакае -- гразь, гной, смурод і гумовыя боты. Найхутчэй мараць вырвацца ў горад і змагацца з усім беларускім, бо ўсё беларускае для -- гной!
Як у ваду глядзела! Ды не будзе ў нас НІКОЛІ беларускай Беларусі. Беларусам супрацьпаказана мець свайго цара! Ну, і каго выбралі б беларусы ў 2020-м, каб быў іншы сцэнар? Правільна, стаўленіка Газпрома, то бок Крамля!
п.с. рада вас бачыць.