Людка Сільнова. Шосты вагон
Бывай, мой пяты вагон
Такога кароткага цягніка жыцьця!
Яшчэ адзін перагон —
І ў шосты вагон перайду я, уся...
Бывай, мой пяты вагон
Такога кароткага цягніка жыцьця!
Яшчэ адзін перагон —
І ў шосты вагон перайду я, уся
Ў нейкіх сьвісьцёлках,
гармоніках, з бубнам,
Здаецца,
Дзіцячым, у левай руцэ…
Пасажыры сьпяць беспрабудна,
Хаця, напэўна, ня ўсе.
Ат! Сяду на першую лаву,
Ціхенька пасяджу.
Грошы? Увагу? Славу
Шукаю? Я не скажу…
Мой прычаканы шосты,
Сонны ты мой вагон!
Хачу не артысткай — простай
Жанчынай прыпасьці ілбом
Да шкла, і паправіць хустку,
І на другім баку,
У мужа, знайсьці лусту
Салодкага кекса. Руку
Яго, абхапіўшы, ехаць —
І грэцца, і на грудзях
Заснуць, нібы нейчым рэхам,
Малітвай усіх бадзяг…
* * *
Штодзённа ў рубрыцы «Літаратура» на сайце НН — новыя творы і мініятуры. Чытайце для сэрца, чытайце для розуму, чытайце для мовы.
