«A mnie nasrat!» Taki nadpis znajšli archivisty na dakumiencie 500-hadovaj daŭniny
Pavodle śviedčańnia historyka Dzianisa Lisiejčykava, taki nadpis adšukali supracoŭnicy Nacyjanalnaha histaryčnaha archiva Biełarusi Volha Babkova, Natalla Barsukova i Iryna Bobier u pačatku 2000-ch hadoŭ. Jany raspracoŭvali aktavyja knihi Haradzienskaha ziemskaha suda druhoj pałovy XVI stahodździa, piša CityDog.io.
Na arkušy knihi za 1571 hod na pustym miescy pisar zanatavaŭ: «Nie potrieba tut ničoho pisat».
Dla čaho heta rabiłasia? «Kab nichto ź jahonych nastupnikaŭ nie ŭpisaŭ na hetym miescy što-niebudź ad siabie, — tłumačyć Dzianis Lisiejčykaŭ. — A niejki paźniejšy čytač knihi ŭ kancy XVI stahodździa (ci navat paźniej)
vyrašyŭ patrolić pisara i dapisaŭ ad siabie, imitujučy leksiku i manieru piśma pisara 1571 hoda: «Ale mnie što pisał — nasrat».
Zdarajucca ŭ praktycy archivistaŭ i inšyja znachodki padobnaha charaktaru.
Naprykład, u tym ža histaryčnym archivie śpiecyjalisty znajšli frahmient dakumienta z Mahiloŭskaj duchoŭnaj kansistoryi z nadpisam «Lusia dura!».
A ŭ mietryčnaj knizie carkvy ŭ vioscy Bortniki Babrujskaha pavieta niejki ananim napisaŭ: «Lola, ja tiebia lublu».
Adnosna taho, chto heta napisaŭ i navošta, Dzianis Lisiejčykaŭ adkazaŭ tak:
«Pavodle počyrkaŭ možna mierkavać, što heta nadpisy pačatku XX stahodździa. Dzie kankretna i chto kankretna zrabiŭ ich, nieviadoma. U mietryčnaj knizie zapis mahli zrabić i ŭ archivie Minskaj duchoŭnaj kansistoryi, kudy knihi zdavalisia».
Čytajcie taksama:
«Na hety dom cicha złujuć pradaŭcy». U Minsku ŭ jakaści kvater pradajuć byłyja hatelnyja numary
u adroźnieńnie ad vas pasprabuju adkazać na vaša pytańnie.
u pracy namahajusia, jak mahu, rabić łahična i česna
vidać, zaprahramavana ja tak
kali pajaśničaju i t.p., to
heta tamu, što vakoł šmat łajna
typu vas)