Načałoś vsio eto rańšie, jeŝio pri SSSR i nikohda potom nie priekraŝałoś. Ja, i mnohije moi tovariŝi, tradicionno učastvovali v Čiernobylskoj šlachu, Dnie Voli i na Dziady... i tak počti tridcať let. Čto v itohie? Pustota i razočarovanije. Smotriu na bodrych byłych lidierov ioppozicii i načinaju ponimať, čto oni blizko k sierdcu vsio eto nie vosprinimali, inačie vyhorieli by vsie. Mnohich iz nich tiepieŕ sčitaju priedatielami. K čiemu eto ja? A eto k tomu, čto my nie na svobodie i nužno žiť po provieriennym zdieś praviłam Nie vieŕ, nie bojsia, nie prosi...

⤷Ukatali Sivku krutyje horki , naturalna, heta ž Paźnak vinavaty, što za 30 hadoŭ kankretna vy navat biełaruskaj nie adužyli, nie kažučy pra astatni elektarat.    

⤷ Łahična! , Siuka movaj vałodaje, ale tut nie pra movu i nie pra bulbu z sałam. Ty šukajeŝ tam, dzie śvietła, a nie tam, dzie my niešta važkaje zhubili. Daoečy, zamiest... łahična... ja b užyu... naturalnaja. Nu, kali pra movu

⤷Siuka, niapraŭda tvaja. Ja pakazvaju akurat tudy, dzie zhubili.  

⤷ Łahična! , Dobra,dobra.Vypi kropiel spakoju i nie nervujsia.

> Pobač sa mnoj stajaŭ mužčyna ź vialikim bieła-čyrvona-biełym ściaham. Jon paviarnuŭsia da svajho tavaryša, vidavočna źbiantežany, sa słovami: «U sensie? U mianie žonka ruskaja. I što ciapier?»
Tady ŭsio. Heta značyć, što j ty ruski, i musiš žyć u rasiejskaj pravincyi zamiest Jeŭropy, a Paźniak tvoj vorah. Što niajasna? 

Niešta, mnie zdajecca, pierabłytała žurnalistka (a mo ja?) Padkarektujcie chto pamiataje.