«Prykryvaŭ adychod paranienaha kamandzira». Jak zahinuŭ biełaruski dobraachvotnik Eduard Łobaŭ
Zahinuły dobraachvotnik i były palitviazień Eduard Łobaŭ vajavaŭ va Ukrainie z 2015 hoda. Pra jaho ŭdzieł u vyzvalenčych apieracyjach i apošnija dni žyćcia «Radyjo Svaboda» raskazała maci Maryna Łobava.
Łobaŭ byŭ dobraachvotnikam ź leta 2015. U 2017-m va Ukrainie vyjšaŭ zakon, što ź niehramadzianami Ukrainy možna zaklučać kantrakt dla słužby ŭ vojsku. Eduard skončyŭ čarhovyja kursy i padpisaŭ na try hady kantrakt u bryhadzie śpiecyjalnaha pryznačeńnia ŭ Chmialnickim. Byŭ u vyviedrocie, potym miedykam.
Letam 2020 hoda chłopiec padpisaŭ kantrakt u 72-j miechanizavanaj bryhadzie «Čornyja zaparožcy», dzie słužyŭ Saša Małčanaŭ (były palitźniavoleny z Barysava).
U 2021-m Łobaŭ atrymaŭ Kazacki Kryž 3-j stupieni.
Jan Mielnikaŭ (sa ściaham), Eduard Łobaŭ (druhi sprava, trymaje płakat). Lvoŭ, 2015 hod
Paralelna vučyŭsia zavočna na psichołaha ŭ instytucie.
Pierad samaj vajnoj Eduard terminova pajšoŭ na čarhovyja kursy, zasvojvaŭ hranatamioty, NLAW, «Džavieliny».
Uznaharoda Eduarda Łobava, padpisanaja Valeryjem Załužnym, hałoŭnakamandujučym ukrainskim vojskam
Eduard braŭ udzieł u abaronie Kijeva. Atrymaŭ za heta 4 maja 2022 hoda ŭznaharodu «Za ŭzornaść u vajskovaj słužbie» 3-j stupieni. Vyzvalaŭ Čarnobyl.
«Paźniej jaho pierakinuli ŭ samaje piekła — pad Vuhladar. Syn byŭ vielmi stomleny. Pisaŭ, što nie było dzie vyspacca narmalna, niemahčyma adpačyć. Zdavaŭsia mnie vielmi zmučanym. Nikoli nie pisaŭ raniej, što ciažka, a tut napisaŭ, što ŭmovy składanyja… — zhadvaje maci Maryna Łobava.
— 24 studzienia jon vychodziŭ u internet. 25-ha ja zapytałasia, ci jość źmieny da lepšaha. Jon nie adkazaŭ užo… A 26-ha Edzika zabili.
Tolki ŭčora ja daviedałasia, što jon saboj prykryvaŭ adychod paranienaha kamandzira. Taki moj Edzik: jon nie kinie nikoha ŭ biadzie, sam nie adydzie ŭbok. Jon zaŭsiody byŭ adkaznym. Kali jon skazaŭ, što budzie tak rabić, to i zrobić…»
Raniej siabar Łobava Alaksandr Małčanaŭ raskazvaŭ, što Eduard ź inšymi vajarami palavaŭ na tanki z «Džavielinam». Paśla ŭ bližnim bai asabista źniščyŭ niekalki bajcoŭ praciŭnika. Łobaŭ atrymaŭ askołačnaje ranieńnie, jakoje stała śmiarotnym.
Eduarda źbirajucca pachavać u Varšavie, ale kali — pakul nie viadoma. Cieła vajara jašče znachodzicca ŭ zonie bajavych dziejańniaŭ.
«Andruś Cianiuta inicyjavaŭ zbor podpisaŭ za nadańnie Eduardu zvańnia Hieroja Ukrainy. Źviazaŭsia z kamandziram, jakoha Edzik vyratavaŭ. Buduć składać pietycyju i źbirać podpisy», — padzialiłasia maci dobraachvotnika.
