«Takoha piekła nie pažadaješ vorahu». Jak minčanka 10 hadoŭ žyła pad kvateraj, jakuju zdavali na sutki
Na chvali pavyšanaha popytu na arendu z boku rasijan niekatoryja biełarusy surjozna zadumalisia pra toje, kab pačać biźnies pa zdačy kvater na sutki. Adnak u miedala jość i inšy bok — heta susiedzi, jakija vymušanyja žyć u domie pobač z «sutačnikami». Svaju historyju pra takoje susiedstva raskazała minčanka Iryna. Jana pražyła pad arendnaj kvateraj amal 10 hadoŭ i svajo žyćcio nazyvaje niajnačaj, jak piekłam. Pra zatapleńni, načnyja kryki i vykliki milicyi jana raspaviała Realt.by.
«Niejak unačy z kvatery razdaŭsia niemy kryk»
Pry ŭspaminie pra tyja časy ŭ žančyny pačynajecca tachikardyja. Prablemy z sercam jana źviazvaje mienavita z tym pieryjadam žyćcia. Žančyna kala 10 hadoŭ pražyła pad pasutačnaj adnapakajoŭkaj. Kaža, što heta — takoje piekła, jakoha navat vorahu nie pažadaješ.
Iryna z mužam žyła ŭ adnapakajovaj kvatery ŭ domie ŭ rajonie mietro «Akademija navuk». Pakolki kvatera znachodziłasia ŭ papularnym u žycharoŭ i haściej horada miescy, niekalki kvater u domie zdavalisia ŭ arendu.
Iryna adchapiła «binha» — kvataranty pražyvali i pad, i nad joj. Ale kali kvatera źnizu zdavałasia «ŭ doŭhuju» i nijakich prablem nie dastaŭlała, to adnušku źvierchu možna było arandavać na sutki. Svajo žyćcio žančyna ŭspaminaje tak:
— Kali ty žyvieš u adnapakajovaj kvatery, pajści i schavacca tabie niama kudy. Źvierchu amal zaŭsiody staić kruhłasutačny šum. Pierapynki ŭ šumie byli — na prybiralščycu, i heta taksama žeść. Jana prybiahała ŭ kvateru ŭ luby čas sutak, pyłasosiła, śpiašałasia, usio kidała, tamu što pad voknami svajho zasialeńnia čakała ŭžo nastupnaja partyja kvatarantaŭ.
Niahledziačy na toje, što kvatera była nievialikaja, surazmoŭnica vydańnia kaža, što adzinokija abo siamiejnyja turysty ŭ joj spynialisia nie časta. U cełym, vandroŭniki byli chutčej vyklučeńniem z pravił. U asnoŭnym kvateru zdymali viasiołyja kampanii, kab «pabuchać». Byli natoŭpy i da 20 čałaviek.
— Niejak nočču z kvatery razdaŭsia niemy žanočy kryk. Tam vidavočna adbyvałasia niešta niadobraje. Tady my ŭpieršyniu vyklikali milicyju, ale ad šumu heta nas nie pazbaviła. Kvatera kruciłasia dzieści ŭ rekłamie i zdavałasia ŭvieś čas. Cicha było tolki ŭ redkija dni, i jašče bolš redkija nočy.
Adzin raz nas mocna zatapili. Paśla taho vypadku nam dali telefon niejkaha «dyśpietčara», kab my telefanavali ŭ krytyčnych situacyjach, ale heta prablemu taksama nie vyrašyła. Byvała, što niechta pryjazdžaŭ, vyhaniaŭ z kvatery natoŭp padletkaŭ, ale heta było ŭsiaho paru razoŭ. Čaściej za ŭsio «dyśpietčar» prosta nie braŭ trubku.
Kaniečnie, z šumnymi susiedziami sprabavali zmahacca. Šmat razoŭ žychary pisali nakont kvatery ŭ roznyja instancyi, u rajonnuju administracyju, u Minharvykankam, šmat razoŭ vyklikali milicyju. Ale tyja zvyčajna pryjazdžali, spačuvali, paciskali plačyma i źjazdžali.
— Vidać, arandataraŭ instruktavali pierad zasialeńniem, i dźviery jany nikomu nie adčyniali. Pieršyja paru hadoŭ kvatera zdavałasia nielehalna. Pa dakumientach jaje ŭłaśnikam była babula «božy dźmuchaviec», jakaja ŭsio admaŭlała ci naohuł kazała, što heta jana sama tak šumna adpačyvaje. Potym z nami stali razmaŭlać inšyja ludzi, i my vyśvietlili, što žyllo zdadzienaje ŭ subarendu.
«Stała raźbiracca va ŭsich vidach biarušaŭ»
Žančyna raskazvaje, što za čas žyćcia pad arendnaj kvateraj stała raźbiracca va ŭsich vidach biarušaŭ. Ich zamaŭlali na kitajskich sajtach, prasili ŭ znajomych pryvieźci z-za miažy. Darečy, kali kaho cikavić, to samy lepšy vynik pakazali bierušy firmy Mack's. Doślednym šlacham vyśvietliłasia, što jany dapamahajuć nie čuć šumy da 30 decybiełaŭ. Praŭda, ad doŭhaha vykarystańnia biarušaŭ, pačynali baleć vušy. Iryna ŭspaminaje, što jany z mužam uvieś čas nie vysypalisia, chadzili niervovyja i złyja.
— Kožny raz my nie viedali, čym dla nas skončycca novy dzień. Razborki z susiedziami išli amal bieź pierapynku. U niejki momant durdom dajšoŭ da taho, što subarandatary napisali sustrečnuju zajavu na nas — maŭlaŭ, my zalili im klejem zamok. Hetaja chłuśnia nie spracavała, a vajna praciahnułasia.
Bolš dziejsny instrumient upłyvu na niadobrasumlennych arendadaŭcaŭ źjaviŭsia niekalki hadoŭ tamu z pryniaćciem papravak u Žyllovy kodeks. Tak, kali ŭłaśnik na praciahu hoda try i bolš razoŭ pryciahvajecca da administracyjnaj adkaznaści za parušeńnie pravił karystańnia žyłymi pamiaškańniami, možna vieści razmovu ab mahčymaści jaho vysialeńnia praz sud. Pieršy štraf šumnyja susiedzi žycharoŭ doma na «Akademii navuk» atrymali tady, kali narad, jaki pryjechaŭ pa vykliku, sam apynuŭsia pad uražańniem ad verchału, jaki stajaŭ.
«Pry najaŭnaści ŭłasnaj kvatery, my byli zmušanyja šukać zdymnaje žyllo»
Kali Iryna zaciažaryła, niervy ŭ siamji zdali kančatkova. Pry najaŭnaści ŭłasnaj kvatery im pryjšłosia zdymać žyllo.
— Tak, heta byŭ marazm, ale my vybrali spakojnaje žyćcio. Zdymali kvateru kala hoda ŭ Zialonym Łuzie, adsypalisia i nie mahli pavieryć svajmu ščaściu. Cišynia!
Kali muž i žonka źjechali na časovaje žyllo, ź imi źviazaŭsia pradstaŭnik ułaśnika, jaki paprasiŭ prabačeńnia za dastaŭlenyja niazručnaści i prapanavaŭ urehulavać prablemu. Chutčej za ŭsio, tady ŭładalniku stali prychodzić realnyja štrafy i jon zaniepakoiŭsia.
— Toj mužčyna ščyra prasiŭ prabačeńnia i navat paabiacaŭ, što zdaść kvateru na praciahły termin. Ale, pa praŭdzie kažučy, my ŭžo tak stamilisia ad biaskoncych razborak, ni ŭ što nie vieryli i prosta pabajalisia viartacca.
Historyja z kašmarnym susiedstvam dla Iryny skončyłasia tym, što jana ź siamjoj pierajechała ŭ svaju trochpakajovuju kvateru. Vybirajučy rajon dla žyćcia, žančyna navat śpiecyjalna vyvučała papularnyja ŭ «turystaŭ» vulicy, kab znoŭ nie narvacca.
— Ciapier nijakich kvater na sutki kala mianie niama. Susiedzi pa domie, byvaje, taksama pa vychodnych šumiać, ale nas heta ŭžo nijak nie turbuje. Heta — drobiaź, u paraŭnańni z tym, što było. Tym bolš, ja viedaju, što ŭ paniadziełak im treba na pracu.
