Siamion Šapira raskazaŭ, čamu syšoŭ ź dziaržsłužby i čym zajmajecca ciapier
Karespandent «Našaj Nivy» raspytaŭ byłoha kiraŭnika Hrodnienščyny i Minščyny Siamiona Šapiru pra jaho ciapierašniaje žyćcio. Eks-čynoŭnik raskazaŭ, čamu syšoŭ z pasady hubiernatara, i raspavioŭ pra miesca svajoj ciapierašniaj raboty.
«Niekali ja milhaŭ i na telebačańni, i ŭ hazietach. Ja tak stamiŭsia ad hetaha, dyk ciapier nie lublu, kali mianie na vulicach paznajuć. A skažaš što publična, dyk kožny pa-svojmu razumieje: adzin chvalić, druhi z brudam pieramiašaje.
Ciapier ja cichieńka žyvu, pracuju ŭ dyrekcyi «Vitalura», nie skardžusia.
Nie skazać, što mianie zabyli i vykinuli — było vielmi šmat prapanoŭ na surjoznyja dziaržaŭnyja pasady, Kačanava prapanoŭvała.
Ale ja syšoŭ sa słužby, bo tady baćka byŭ vielmi słaby. Apošni hod ja ad usiaho admoviŭsia i hladzieŭ baćku. Kala jaho žyŭ, vaziŭ u balnicy. I ja jaho ŭžo pachavaŭ, u krasaviku 2019 hoda.
I paśla taho paprasiŭsia na cichuju rabotu, viadu narmalnaje žyćcio. Paviercie, u čynoŭnika, kali jon sumlenna robić, žyćcia niama nijakaha! Prachodzim bokam usio! U hramadstvie jość niejkaja ahulnaja nieluboŭ da čynoŭnika, choć heta nie vielmi apłatnaja, ale ciažkaja praca», — skazaŭ Šapira.
Čytajcie. Libierał, jaki staŭ žandaram. Historyja žyćcia Siamiona Šapiry
***
Siamion Šapira
Naradziŭsia ŭ 1961 hodzie ŭ vioscy Račeń na Lubanščynie ŭ siamji navukoŭca-ahrarnika Barysa Šapiry. Zakončyŭ Biełaruski dziaržaŭny instytut narodnaj haspadarki. Pracavaŭ u kałhasach Dziaržynskaha rajona, paśla ŭ struktury Ministerstva sielskaj haspadarki (1999-2004). Dyrektar ahrakambinata «Dziaržynski» (2004-2008), ministr sielskaj haspadarki (2008-2010), staršynia Hrodzienskaha abłvykankama (2010-2013), staršynia Minskaha abłvykankama (2013-2017), kiraŭnik Fiederacyi chakieja Biełarusi (2017-2018). Žanaty, maje dačku i syna.
