«Jamu padabałasia słova «bojłaver». Hłuchi padletak, adna z achviar žurnalista Č., raskazaŭ svaju historyju
Zabłytanaja historyja žurnalista Č. atrymała praciah.
Č. byŭ zatrymany na biełaruska-polskaj miažy z 0,83 hrama marychuany. Taksama dva pakiety ź niejkimi rečyvami byli znojdzieny ŭ jaho doma. Vialikaja častka hramadstva miarkuje, što narkotyki byli padkinutyja, i stała na jaho abaronu.
Razam z tym mnohija praciahvajuć abmiarkoŭvać maralnaje abličča Č., jaki ŭ 1990-ja publikavaŭ paskvili na apazicyju, a ŭ 2010-ja beściŭ palitviaźniaŭ.
I na fonie ŭsiaho hetaha z šafaŭ pačali vyvalvacca škilety: ananimnyja telehram-kanały rassakrecili detali niadaŭniaj kryminalnaj spravy suprać Č. pa 168 artykule KK (pałavyja znosiny z asobaj, jakaja nie dasiahnuła 16-hadovaha ŭzrostu). Taja sprava ź niajasnych pryčyn nie dajšła da suda.
«Naša Niva» parazmaŭlała z chłopcam, jaki ličyć siabie achviaraj seksualnaha hvałtu z boku Č., i prapanuje čytačam pačuć jaho pazicyju.
Ale spačatku my chočam adkazać na niekalki pytańniaŭ, jakija mohuć uźniknuć padčas pračytańnia tekstu.
1. Čamu takaja publikacyja źjaviłasia ŭ «Našaj Nivie» mienavita ciapier, na fonie skandału z Č. i marychuanaj?
Historyja, apisanaja ŭ materyjale, adbyłasia ŭ siaredzinie 2000-ch, pra jaje nichto nie viedaŭ. Hieroj artykuła vyrašyŭ apubličyć jaje ciapier, pabačyŭšy, što, pa jaho słovach, z Č. robiać hieroja.
2. Jak «Naša Niva» znajšła hieroja materyjału?
Pijarščyca Iryna K. u telehramie vystupiła z padtrymkaj Č. Adzin z kamientataraŭ aburana adkazaŭ, što jana padtrymlivaje piedafiła. Iryna paprasiła dokazy, śpisałasia z chłopcam i, vysłuchaŭšy jaho pazicyju, paraiła źviarnucca ŭ viadučyja miedyja krainy. U vyniku chłopiec napisaŭ u «Našu Nivu».
3. Ci moža być historyja prydumkaj, kab ačarnić imia Č. u składany dla jaho momant?
Hieroj publikacyi śćviardžaje, što chacieŭ raskazać svaju historyju jašče ŭ 2013 hodzie, kali Č. trapiŭ u papiaredni skandał i jaho zvolnili z Tut.by.
Chłopiec tady źviarnuŭsia da administrataraŭ bujnych kalapalityčnych supołak Ukantakcie, tyja paraili jamu niekalki ŚMI, ale nivodnaje ź miedyja nie ŭziałosia za temu. U «Našu Nivu» jon tady nie źviartaŭsia.
My spraŭdzili ŭ tych administrataraŭ, ci sapraŭdy źviartaŭsia da ich čałaviek z takoj historyjaj. Jany paćvierdzili pierapisku ź im.
Hieroj publikacyi hatovy dać pakazańni ŭ sudzie i paćvierdzić svaje słovy.
4. Navošta vy pišacie takija padrabiaznaści? Heta ž nieetyčna.
Padrabiaznaści dazvalajuć hieroju publikacyi zapeŭnić, što jaho słovy nie abstraktnaja prydumka, a kankretnaja historyja z kankretnymi detalami. Jany taksama pakazvajuć, jakuju traŭmu jon pieražyŭ.
5. «Naša Niva» vieryć, što ŭ Č. sapraŭdy znajšli na miažy narkotyki?
U nas niama infarmacyi, my možam abapiracca tolki na słovy advakata. Kali narkotyki byli jamu padkinutyja, arhanizatary i vykanaŭcy hetaj pravakacyi pavinny panieści spraviadlivaje pakarańnie. Jakim by ni byŭ čałaviek, padkidvać jamu narkotyki niedapuščalna.
6. Čamu my nie nazyvajem tut proźvišča? My ŭpeŭnienyja ŭ praŭdzivaści hetaj historyi. Ale, pakolki Č. za kratami i my nie možam dać jamu słova, my vyrašyli pakul nazvać jaho tak.
Chłopca, ź jakim sustrelisia karespandenty «Našaj Nivy», zvać Maksim, jon žyvie ŭ Viciebsku i da niadaŭniaha času zajmaŭsia biznesam. Maksim — sapraŭdnaje imia, jamu 30 hadoŭ, jon adkryty hiej. Historyja z hvałtam adbyłasia kala 15 hadoŭ tamu.
Voś što jon raskazvaje:
«Z Č. ja paznajomiŭsia niedzie ŭ pačatku 2005-ha, na toj momant mnie było 15 hadoŭ. Kampjutary ŭ toj čas byli mała ŭ kaho, ja chadziŭ u internet-kłub. I tam zarehistravaŭsia na «Mambie» [sajt znajomstvaŭ — NN]. Na toj momant ja ŭžo ŭśviedamlaŭ, što ja hiej i šukaŭ adpaviednyja znajomstvy, adrazu paznačajučy ŭ naładach cikavy mnie poł. Ja nie šukaŭ kankretna seksu, ja šukaŭ znajomstvaŭ z takimi, jak ja, prykładna takoha ž uzrostu. Č. napisaŭ mnie tady, pradstaviŭsia «Jarasłavam Nikicinym» i skazaŭ, što jamu 19 hadoŭ. Ale na fota było adnaznačna nie 19. Ja nie pavieryŭ, i praź niejki čas jon pryznaŭsia, kolki jamu nasamreč — tady jamu było za 30.
Ja nie skažu, što jon byŭ u hałoŭnych maich veb-kantaktach, prosta heta byŭ čałaviek, ź jakim byŭ čat siarod inšych. Ale naša pierapiska niejak pahłybiłasia. My havaryli ni pra što, ale jon byŭ cikavy: kazaŭ, što jon žurnalist, što piša vieršy, teksty piesień, što zajmajecca aranžyroŭkami i źviadzieńniem muzyki.
Raskazvaŭ pra svajo siabroŭstva ź Siarhiejem Kuźniacovym — heta zasnavalnik hurtu «Łaskavy maj».
Č. raskazvaŭ, jak Kuźniacoŭ abjazdžaŭ dziciačyja damy ŭ pošukach talentaŭ i tam znajšoŭ skład «Łaskavaha maja». Maŭlaŭ, jon stvaryŭ šmat takich hurtoŭ, u prykład jon pryvodziŭ «Stiekłovatu». Pamiatajecie toj debilny klip, dzie śpiavajuć takija chłopčyki ŭ švedrach? Voś jaho mnie dasłaŭ Č.: «Pahladzi, a ci nie chočaš taksama tak vystupać?».
I tut treba skazać, što ja maju prablemy sa słycham, z 6 hadoŭ našu aparat, adpaviedna — prablemy nie tolki sa słycham, ale i z maŭleńniem. [Maksim narmalna havoryć, ale, kiepska čujučy svoj hołas, časam nie adčuvaje hučnaści, ź jakoj havoryć. — NN.]
«Ničoha, jość šmat prahram, jakija mohuć vypravić hołas. Pryjazdžaj, pasprabujem, raptam u ciabie ŭdasca. Zmožaš zapisać klip u Maskvie, a kali nie zmožaš śpiavać, to, prynamsi, na padtancoŭku možna», — jon pisaŭ mnie prykładna takoje.
Ja staviŭsia da hetaha skieptyčna, ale ŭ niejki momant navat pavieryŭ: a raptam niešta atrymajecca, patusujusia ŭ niejkim cikavym ruchu? Ja ž byŭ padletak. Zrešty, adsutnaść słychu nie aznačaje adsutnaść muzykalnaha słychu. Tamu ja pahadziŭsia na prapanovu. I kali adnojčy jechaŭ u Minsk, to vyrašyŭ zajści i da Č.
Viadoma, u našych pierapiskach pierad pajezdkaj byli pytańni seksualnaha charaktaru — jon pytaŭsia, jakaja ŭ mianie seksualnaja rola, jaki ŭ mianie pamier. Prasiŭ fota «cikaviej, čym prosta ŭ adzieńni», ale ja ničoha nie vysyłaŭ.
Taja situacyja stała dla Maksima traŭmaj.
Ja jasna tłumačyŭ jamu, što mnie cikavyja ludzi majho ŭzrostu. Ja ź im nie flirtavaŭ, ja davaŭ zrazumieć, što jon nie ŭ maim huście. Składvałasia ŭražańnie, što jon razumieje, ale časam kazaŭ, što, u pryncypie, heta budzie narmalna — pačać sustrakacca ź im. Pryvodziŭ u prykład siužety z historyi staražytnaj Hrecyi.
Ź jaho boku, jon matyvavaŭ našaje siabroŭstva tym, što jamu padabajucca maładyja chłopcy. Ale jon nie lubiŭ słova «piedafił», jamu padabałasia słova «bojłaver» [boylover, ad anhlijskaha boy — «chłopčyk» i lover — «kachanak» — NN].
Mnie jon kazaŭ, što vaśmihodki jaho nie cikaviać, a voś pamiž 13 i 18 — toje, što treba.
Ja ŭ jaho pytaŭsia, a što budzie, kali chłopiec padros — voś jamu 20, 25?
Jon adkazvaŭ, što tady hublaje cikavaść.
Nu ja pytaŭsia pra kachańnie, jon kazaŭ, što poliamorny [dapuskaje isnavańnie niekalkich luboŭnych adnosinaŭ adnačasova — NN].
Što jašče raskazvaŭ? Ahułam ramantyzavaŭ prafiesiju žurnalista, kazaŭ, što apiakujecca junymi žurnalistami, nastaŭničaje i dapamahaje ŭładkoŭvacca, što kali ŭ mianie nie vyjdzie ź pieśniami, to jon moža navučyć mianie pisać.
Ciapier Maksimu 30 hadoŭ.
Słovam, kali ja pryjechaŭ u Minsk, jon mianie sustreŭ na vakzale. U mianie byli takija płany: pasprabavać zapisać pieśniu, zajści ŭ kramy, bilety nazad byli na toj ža dzień.
Ja pryjechaŭ niedzie a šostaj ranicy. Jon prapanavaŭ pieššu prahulacca da jahonaj kvatery — heta było za rečkaj, vulica Staražoŭskaja.
Pakul my išli, pavodziŭ jon siabie całkam miła, rabiŭ lohkaje ŭražańnie infantylizmu — moža, prosta spuskaŭsia na moj uzrovień.
Kali my akazalisia ŭ kvatery, tam była jahonaja žonka. Na kuchni stajała šmat butelek.
Jon zavioŭ mianie ŭ pakoj: «Pabudź tut, zaraz ja jaje vyhaniu i my pasiadzim spakojna».
Jana syšła nieŭzabavie, a jon staŭ raskazvać pra siabie. Pryznaŭsia, što jahonaje sapraŭdnaje imia inšaje. Ale pakolki proźvišča «amal jak *ujeŭ», jon uziaŭ proźvišča žonki.
U pakoi byŭ televizar, kanapa, matrac lažaŭ siarod pakoja, stajaŭ mikrafon, niešta kštałtu sintezatara, navušniki i hetak dalej.
Jon spačatku daŭ pasłuchać čužyja treki, jakija nibyta zapisvaŭ tut ža — taksama śpiavali chłopcy. Jon raskazvaŭ pra ich, pra toje, jakija jany stali paśpiachovyja ciapier, pakazvaŭ fota, dzie jon abdymajecca ź imi. Kazaŭ, što možna skałacić kłasnyja hurty, kali ŭ mianie atrymajecca. Jak ja ciapier razumieju, hetak jon pakazvaŭ narmalnaść hetych adnosin: maŭlaŭ, voś inšyja nie bačać prablem, a čamu ty nie chočaš sa mnoj mieć niešta intymnaje? Raskazvaŭ, jak inšyja taksama adrazu admaŭlalisia, ale potym im padabałasia, nu niešta takoje.
Maksim žyvie ŭ Viciebsku.
Nu i daŭ teksty: spačatku prosta pračytać, potym pračytać uhołas, potym napieć i hetak dalej.
Potym my zapisvali, heta zaniało paru hadzin. Jon praz prahramu pačaŭ prahaniać zapisanaje i słuchaŭ, što vyjšła, davaŭ pasłuchać mnie. Ale mnie było jasna, što niešta nie vielmi atrymałasia. Jon pahadziŭsia, my vyrašyli skončyć.
Potym jon skazaŭ, što jość lohki i smačny balzamčyk, i naliŭ mnie i sabie. Ja vypiŭ, ale niašmat, pjanym ja nie byŭ.
Nu i, dapiŭšy, ja daŭ zrazumieć, što ŭsio, mnie treba iści.
Ale tut jon skazaŭ: «Nu ty ž napeŭna stamiŭsia, nie chočaš paspać? Trochi pavalajsia pierad ciahnikom».
Ja admaŭlaŭsia, jon nastojvaŭ, ja prysieŭ na matrac, a jon vyjšaŭ u kalidor da dźviarej i niešta tam voškaŭsia. Jak ja zrazumieŭ pa hukach, zamknuŭ dźviery. Atmaśfiera ŭžo stała napružanaj, ale jon byŭ raźniavoleny, śmiajaŭsia, ja nie dumaŭ, što zaraz adbudziecca niešta nie toje. Jon viarnuŭsia i padyšoŭ da mianie, ja ŭ hety momant paviarnuŭ hałavu na rezki huk z televizara, jon pakłaŭ ruku na šyju zzadu i pačaŭ rabić masaž.
Ja skazaŭ, što nie treba masažu. «Nie, davaj, kładzisia, zrablu tabie masaž».
Ja znoŭ admoviŭsia, a paśla hetaha… Jon załamiŭ mnie levuju ruku i navaliŭsia zzadu. Jon davoli zdarovy mužčyna, ja ž tady dobra kali važyŭ jakich 55 kiłahram.
Adrazu ž jon ściahnuŭ štany ci šorty, nie pamiataju, što ŭ toj dzień na mnie było, i zacisnuŭ maju hałavu ŭ matrac.
Nu i… karaciej kažučy… jon… plunuŭšy na ruku…
Ciahnułasia heta chvilin 10. Spačatku ja kryčaŭ i adbivaŭsia. Zrazumieŭ, što nie vyrvusia, rukami niejak sprabavaŭ adbivacca, ale čym macniej, tym macniej mnie baleła — jon skručvaŭ ruku, ja ŭžo kryčaŭ ad bolu, a taksama baluča było ad taho, što jon robić. I tak, ja kryčaŭ, dastatkova hučna… Nie, ja nie dadumaŭsia kryčać «ratujcie», ja kryčaŭ «ad**bisia», «suka», «svołač».
Ci kazaŭ jon niešta ŭ hety čas, ja nie pamiataju. Paśla jon źlez i pajšoŭ u vanny pakoj ci kudy tam.
Ja adrazu nie źbieh, padumaŭ, što heta biessensoŭna — dźviery zamknionyja, jon pačuje. Jon viarnuŭsia i skazaŭ: «Idzi ŭ vannuju».
Ja ŭ šoku pajšoŭ u vannuju, byŭ tam chvilin 20.
Č. tady spytaŭ, što b ja chacieŭ z praduktaŭ. Ja skazaŭ, što adzinaje, čaho ja chaču, — syści.
«Ja ciabie praviadu». — «Nie treba». — «Ja tady budu iści za taboj, kab z taboj ničoha nie zdaryłasia».
Jon niešta apranuŭ, vyjšaŭ, ale ja nie aziraŭsia. Nie viedaju, ci išoŭ jon. Na vakzale ja jaho nie bačyŭ.
Razumiejecie, ja vieryŭ, što jon narmalny, ja nie raźličvaŭ na takuju raźviazku. Ja tady navat nie dumaŭ, što heta złačynstva. Tak, jon udakładniaŭ u mianie, ci byŭ u mianie seks, a da taho ŭ mianie byŭ seks dva razy prykładna z maimi adnahodkami.
Ciapier ja nie mahu skazać navat, kolki mnie dakładna było — 15 ci 16. Čamu nie mahu? Bo dzień narodzinaŭ u mianie letam, i pajechaŭ ja letam. Heta značyć, abo 15, abo 16 [U hetym jość pryncypovaja roźnica. U Biełarusi ŭzrost pałavoj zhody — 16 hadoŭ. Značycca, kali 16-hadovy padletak i 30-hadovy mužčyna zajmajucca seksam pa ŭzajemnaj zhodzie, nijakaha pakarańnia im nie budzie. Inšaja sprava — pry situacyi ź imaviernym hvałtam — HH].
Pra toj vypadak ja nikomu nie raskazvaŭ, tym bolš baćkam — jany tady nie viedali navat, što ja hiej. Potym Č. pisaŭ mnie i niekalki razoŭ zvaniŭ, ale ja jamu nie adkazvaŭ.
Pieršy raz ja raskazaŭ pra hety vypadak siabram niekalki hod tamu, kali zdaryŭsia niejki skandał na Tut.by i Č. zvolnili. Mnie tady paraili iści ŭ milicyju, ale ja padumaŭ, što naŭrad ci ŭ mianie prymuć takuju zajavu.
A ciapier mianie raźjušyła kampanija padtrymki Č. Jość dyskusija — padtrymlivać vyzvaleńnie Č. ci nie? Ja dumaju, što treba vykazvacca suprać fiktyŭnych spraŭ, ale i nie razumieju, čamu dahutel nie ŭspłyli historyi, jak jon kruciŭsia vakoł padletkaŭ i razbeščvaŭ ich. Mnohija pra heta viedajuć, ja pierakanany, što ja byŭ nie adzin taki», — skazaŭ «Našaj Nivie» 30-hadovy Maksim.
