«Санкцыі не вызваляць вязняў. Але яны аслабяць рэжым». Муж палітзняволенай катэгарычна супраць торгу з Лукашэнкам
Андрэй Шарэнда, муж палітзняволенай Паліны Шарэнда, адрэагаваў на заклікі некаторых палітыкаў, журналістаў і сваякоў палітвязняў ісці на згоду з Лукашэнкам і дабівацца зняцця з яго заходнімі краінамі накладзеных санкцый у абмен на вызваленне палітвязняў. Ён лічыць, што гэтага рабіць якраз не варта і падрабязна тлумачыць сваю пазіцыю.
Паліна Шарэнда падчас суда над ёй
Андрэй Шарэнда пералічвае аргументы прыхільнікаў угоды з Лукашэнкам: «санкцыі не працуюць і не вызваляюць палітвязняў, а толькі падштурхоўваюць Беларусь у абдымкі Расіі; людзі сядзяць ужо трэці год, іх родныя ў адчаі, і палітвязняў становіцца толькі больш».
Ён падкрэслівае, што для яго самога тэма вызвалення палітвязняў таксама зусім не чужая, бо і ягоная жонка Паліна ў закладніках ужо трэці год. Але
«яна трымаецца, яна нават там за кратамі працягвае барацьбу і цалкам не прызнае гэты дыктатарскі рэжым за легітымны. Паліна заўсёды заклікала да ўзмацнення санкцый і за тое, каб рэжым Лукашэнкі быў поўным ізгоем у свеце».
Той жа пазіцыі прытрымліваюцца і многія іншыя палітвязні, у тым ліку Мікола Статкевіч. Таму, робіць выснову Шарэнда:
«Для нас перамовы з тэрарыстам і гандаль палітвязнямі непрымальны! Гэта крок у мінулае, гэта граблі, на якія ўжо неаднаразова наступалі. Гэта здрада ўсім ахвярам рэжыму і ўсім тым, хто працягвае барацьбу!»
Пры гэтым ён не адмаўляе, што самі па сабе санкцыі, вядома, не вызваляць палітвязняў. Але іх мэта іншая — «аслабіць рэжым дыктатара, аслабіць яго ў эканамічным і палітычным плане, зрабіць яго ізгоем і банкрутам».
У кожным разе сапраўднае вызваленне будзе толькі пасля краху рэжыму, і для гэтага трэба ўсім працаваць і несці ахвяры. Але, падкрэслівае Шарэнда,
«для гэтага зараз трэба не толькі нашая самаадданасць, ахвярнасць і штодзённая праца, але і акно магчымасцяў. Але, распачаўшы вайну, два старыя дыктатары значна наблізілі свой скон. Зараз акно магчымасцяў можа адчыніцца ў любы момант».
Шарэнда згадвае і гістарычны досвед — як рэжым гандляваў палітвязнямі дзесяць гадоў таму. І падкрэслівае, што хоць тады палітвязняў, якіх было некалькі дзясяткаў, удалося вызваліць, але і «дыктатару не толькі атрымалася пераадолець цяжкі эканамічны крызіс, але і здабыць сабе частковую легітымнасць ды ўзмацніць свой таталітарны апарат» — узброіцца да зубоў, скарыстаўшы ў тым ліку і заходнія тэхналогіі. Да таго ж няма ніякіх падстаў верыць Лукашэнку, які «паталагічны хлус і махляр. У любых перамовах ён падмане і выцягне для сябе максімальную выгаду і не выканае ніводнай з умоў».
Замест таго, каб спадзявацца на залагоджанне Лукашэнкі, Шарэнда раіць звяртаць увагу на тое, што можа найхутчэй зрынуць ягоны рэжым:
«Адзін з ключоў нашай перамогі зараз ва Украіне. Падтрымліваем яе і нашых ваяроў-беларусаў, што змагаюцца там».
Усіх жа міжнародных палітыкаў Андрэй Шарэнда заклікае не змяншаць, а паслядоўна працягваць ціск на рэжым Лукашэнкі.
«Дыктатар павінен быць поўным ізгоем у палітычнай, эканамічнай, сацыяльнай і спартовай сферы. Толькі так вы дапаможаце нам, беларусам, перамагчы і здабыць свабоду».
