Маркус Рэшфард, герой матча Англія—Уэльс і чалавек з цяжкім дзяцінствам
Матч паміж Англіяй і Уэльсам, што прайшоў увечары 29 лістапада, загадзя называлі брытанскай бітвай. Насамрэч жа валійцы не здолелі навязаць Англіі барацьбу, не забілі супернікам ні аднаго гола і прапусцілі тры мячы ў свае вароты. Два з іх забіў Маркус Рэшфард — незвычайны англійскі футбаліст.
Фота: АР
Рэшфарду 25 гадоў, ён форвард «Манчэстэр Юнайтэд» — аднаго з двух галоўных клубаў важнага для Маркуса Манчэстэра. З ранніх гадоў Маркус быў фанатам МЮ, і ў сем гадоў хлопчык вырашыў яшчэ і трэніравацца ў акадэміі «чырвоных д’яблаў». З таго часу Рэшфард верны гэтаму клубу, браў з ім Кубак і Суперкубак Англіі, перамагаў у Лізе Еўропы. Ужо шэсць гадоў Рэшфард выступае за англійскую зборную, і ў 2016 годзе ён стаў самым маладым гульцом, што за яе забіваў.
У той жа час Рэшфард — уладальнік ганаровай ступені доктара ва ўніверсітэце Манчэстэра. Атрымаў ён гэтую ўзнагароду, калі яму было 23, і гэта самы малады доктар за ўсю гісторыю ўстановы. Як футбалісту МЮ тое ўдалося?
Тут трэба зірнуць на дзяцінства Рэшфарда.
Хлопец вырас у шматдзетнай сям’і — ён мае трох братоў і сястру, і ўсіх іх маці выхоўвала адна. У інтэрв’ю футбаліст расказваў, што часта заўважаў, як маці адмаўлялася ад сямейнай вячэры і дзяліла яе паміж пяццю дзецьмі, сцвярджаючы, што добра паела на працы. Часам у іх дома не было нават лусты хлеба, хаця мама хлопца працавала на трох работах, і маленькі Маркус добра ведаў, што такое бясплатныя сталовыя і банкі харчавання.
Той час яму давялося ўспомніць летам 2020 года, калі брытанскі ўрад сабраўся адмяніць бясплатнае харчаванне для школьнікаў. Рэч у тым, што ў Брытаніі больш за мільён дзяцей з малазабяспечаных сем’яў мае права на бясплатнае харчаванне ў школах, і калі вясной 2020 года школы закрылі праз пандэмію, дзецям пачалі выдаваць ваўчары на набыццё прадуктаў у магазіне. Калі падышлі летнія канікулы, урад вырашыў адмяніць схему.
Рэшфарда ўсхвалявала гэтая гісторыя, і ён напісаў адкрыты ліст у брытанскі ўрад з просьбай перагледзець рашэнне, але атрымаў адмову. І хлопец з Манчэстэра не здаўся. Ён папрасіў рэтвітнуць яго пост усіх, хто падтрымлівае бясплатнае харчаванне для дзяцей, і за дзень такіх набралася больш за 60 тысяч. Футбаліст расказваў пра бясплатнае харчаванне ў эфіры BBC Breakfast, а потым напісаў яшчэ адзін адкрыты ліст, на гэты раз у газету The Times. Вось фрагмент з яго:
«Я ведаю, як гэта — быць галодным. Я добра ведаю, што часам мае сябры запрашалі мяне паесці ў іх дома толькі для таго, каб іх бацькі пераканаліся, што я паеў у гэты вечар. Гэта было маё асяроддзе. Асяроддзе, якое зрабіла Маркуса Рэшфарда, футбаліста зборнай Англіі, што стаіць перад вамі сёння. Калі ў дзяцінстве я праязджаў праз цэнтр Манчэстэра на аўтобусе і бачыў бяздомных на кожным рагу, я пакляўся, што калі змагу дапамагаць тым людзям, то я буду гэта рабіць».
Рэшфард з галоўным трэнерам зборнай Англіі Гарэтам Саўтгейтам. Фота: АР
За некалькі дзён Маркус стаў самым папулярным чалавекам у англійскай прэсе. Публічнасць прынесла свой плён: пасля публікацыі ў інстаграме ліста ўраду Рэшфард пагутарыў па тэлефоне з брытанскім прэм'ерам Борысам Джонсанам, і ў выніку ўрад арганізаваў спецыяльны летні фонд для харчавання дзяцей. У тыя летнія канікулы бясплатныя ваўчары на школьнае харчаванне атрымала каля 1,3 мільёна брытанскіх дзяцей.
За гэтую кампанію Рэшфард і атрымаў тую самую доктарскую ступень. І гэта не ўсё, бо за сваю актыўнасць Маркус атрымаў яшчэ і ордэн Брытанскай імперыі. Малады форвард — адзін з нешматлікіх футбалістаў, каго ўзнагародзілі ордэнам менавіта за дабрачынныя справы.
Пасля гэтага Рэшфард не спыніўся і дабіўся ад брытанскага ўрада выдзялення, у дадатак да першапачатковых 120 мільёнаў фунтаў, яшчэ 396 мільёнаў на барацьбу з беднасцю і голадам у краіне. Яго дзеянні высока ацаніў сэр Алекс Фергюсан, адзін з найважнейшых трэнераў у гісторыі «Манчэстэр Юнайтэд»:
«Не ўсе футбалісты трацяць грошы на дарагія машыны. Ёсць вялікі працэнт гульцоў з вялікім сэрцам. Футбалісты не лайдакі».
Гэта добры прыклад спартсмена, які не застаецца абыякавым да праблем у сваёй дзяржаве, і за гэта Рэшфарда вельмі любяць — настолькі, што ў Манчэстэры малююць муралы ў гонар гэтага хлопца (доказы тут і тут). Вялікі кантраст з некаторымі спартсменамі з іншых краін, у грамадствах якіх таксама хапае праблем, але яны маўчаць.
Чытайце таксама:
Заўзятар праехаў на ровары 6 тысяч кіламетраў да Катара. А яго не пускалі на стадыён
Топ-11 самых гарачых футбалістаў чэмпіянату свету (+ лаўка запасных і трэнер)
У Шатландыі футбалістам забароняць біць па мячы галавой напярэдадні і на наступны дзень пасля матча. І вось чаму
