есть шанец што нас забье адин калхозны пан!!! и этат шанец больш рэальны за усе астатния!

Лухта. Мы й ёсьць штучны інтэлект. Нас зрабіла іншая высокаразьвітая, гуманныя цывілізацыя, па выгляду і падабенству свайму. Але ў нейкі момант адзін з нас з'еў яблык, і тым самым пашкодзіў праграмнае забесьпячэньне. Мы зрабіліся тупымі ды злосна-хітрушчымі, пачалі ўяўляць небясьпеку стварыўшай нас цывілізацыі. І вось, параіўшыся, увесь праект урэшце задрабілі ды распачалі новы, а нас, па звароту інжынера пад імем Сатан, выслалі на Зямлю, папярэдне адаптаваўшы ўмовы патрэбным чынам. Цалкам ліквідоўваць ня сталі праз адну каштоўную запчастку, якая выкарыстоўваецца ў новых напрацоўках, астатняе утылізуецца натуральным чынам... Можаце ня верыць, але гэта так!

і хто быў гэты МАДам, які "з'еў яблык"?)

⤷ ліліт, каб ён толькі яблык з'еў, то было б паўбяды, яго аднаго ізалявалі б, ды й усё. А ён жа, праз збой у праграмным забесьпячэньні, "нагэбляваў" сабепадобных, а яны пачалі бойкі ды высьвятленні першароднасьці сваёй, збой у праграме паглыбіўся незваротна.... Ну тут і пачалося... Увесь праект пайшоў па... Ну, пайшоў значыцца... І вось мы тут...

Гуманітарыі: ААА! Штучны ітэлект нас заб'е!

Разрабатывал прогу расчета (будущего) вероятности что функция будет находиться в заданных пределах (наступления события, состояния).

⤷333, значыць анекдот пра першага амерыканскага касманаўта, які прыляцеў на Марс і пабачыўшы там бабку, дзедку, акуратненькі агародзік з бульбай і дамок, ледзь не самлеў... гэта быў не анеклот? а праўда?)

⤷Пан Дулька, я даўно зразумела, што мазгі людзей звязаны ў сістэму. то бок узаемадзейнічаюць паміж сабой. ну па тыпу інтэрнэт, калі праводзіць аналогіі. мозг жа мае электрычную прыроду? але канкрэтны чалавек гэтага канечне не асазнае. бо гэта не бачна і не адчуваецца звычайнымі людзьмі

⤷ ИИ, не, яно так плянавалася зрабіць, у ідэале, але, пасьля яблыка, усё пайшло хібам, мазгі развязаліся, сістэмы не атрымалася, цэнтр кіраваньня працэсамі звар'яцеў. Цяпер кожны падключаецца некіравана, спантанна, і да ўсяго чаго. Нехта да дрэва, іншы да камяня, бываюць выпадкі падключэньняў да вятроў, дажджавых кропель і т.д. Рэдка было, калі нехта падключаўся да фарбаў, або гукаў. Ну і што, рэзалі сабе вушы, альбо труцілі адно аднаго... Сістэма пайшла ў разнос... Стабілізацыйныя працэсы працуюць, але павольна, тут іх называюць эвалюцыяй. Мяркуецца, што шанец ёсьць, але ўсё йдзе вельмі марудна, можам не пасьпець...