«Звалі па-вулічнаму Пекар». Журналісты адшукалі карані Аляксея Арастовіча на Случчыне
Сваімі ўспамінамі дзяцінства з рэдакцыяй kurjer.info падзяліўся мясцовы жыхар Валерый Васілевіч. «Цяперашнія падзеі і згадкі некаторых персаналій да гэтых успамінаў падштурхоўваюць», — кажа ён.
Аляксей Арастовіч у школьныя гады і цяпер. Яго бацька родам са Случчыны. Фота: uznayvse.ru, WikiMedia Commons
Валерый згадвае гісторыю кахання паміж вучнямі Сарогскай школы Слуцкага раёна — Мікалаем Арастовічам і Тамарай з суседняй вёскі Валошава, прозвішча якой Валерый не памятае. Гэтая гісторыя пачалася, як заўважылі аднакласнікі, з пятага класа.
Арыстовічаў, Сеўрукоў, Міхневічаў у Сарогах было шмат. Таму ўсім давалі яшчэ дадатковыя «мянушкі». Мікалая звалі па-вулічнаму «Пекар».
«Арастовіч-Пекар і Тамара, здавалася, не маглі жыць ніводнай гадзіны адно без аднаго. Са школы ён нёс яе партфель па Сарогах. Забяжыць дадому па дарозе, пакіне сваю сумку — і да Валошава ідуць разам», — згадвае Валерый.
У 1965 годзе Тамара і Мікалай скончылі школу. Арастовіч паступіў у вышэйшую ваенную вучэльню ва Украіне, і Тамара паехала з ім — паступіла ў бібліятэчны інстытут.
Аднак там, як потым стала вядома, разышліся шляхі Мікалая Арастовіча і Тамары. Яна выйшла замуж за ўкраінца, нарадзіла двух сыноў, распавядае Валерый.
Пекар таксама ажаніўся з украінскай дзяўчынай (дарэчы, і яе звалі Тамара). 3-га жніўня 1975-га ў іх нарадзіўся сын.
Сына назвалі Аляксеем. І ён стаў дарадцам Офіса прэзідэнта Украіны, палітыкам і разведчыкам.
