Купалаўцы, Naviband, Вайцюшкевіч — як прайшоў Mara Fest, які сабраў беларусаў ля мора ФОТАРЭПАРТАЖ
У польскім Сопаце, побач з Гданьскам, 10 верасня ўпершыню прайшоў беларускі фестываль Mara Fest. Частку сродкаў ад продажу квіткоў накіруюць у кіеўскі Міжнародны фонд медыцынскіх інавацый. Як гэта было і пра што мараць беларусы — глядзіце ў рэпартажы.
Фота тут і далей: Мара Вавілоўская
Амфітэатр каля аквапарку Сопата прыцягнуў у гэты дзень беларусаў з розных гарадоў Польшчы і не толькі.
Пляцоўка фестывалю складалася з трох асноўных лакацый: сцэна, клуб, канапа. Акрамя іх была вялікая зона з рознымі актыўнасцямі і палянка, на якой займаліся ёгай і вучыліся медытаваць.
Адна з арганізатарак Ірына Шумская распавяла, што Mara Fest стаў магчымы, дзякуючы Асацыяцыі беларусаў Памор'я. Яны зладзілі мерапрыемства пры падтрымцы адміністрацыі Сопата і партнёраў. Сама асацыяцыя ўзнікла ў 2020 годзе падчас гуманітарнай працы на карысць беларусаў.
Арганізаваць фестываль камандзе ўдалося за кароткі тэрмін: «Ад узнікнення ідэі да старту продажу квіткоў прайшло прыблізна 2-3 тыдні, дамовіліся з артыстамі, і пачалося», — кажа Ірына.
У выніку прадаць удалося больш за 700 квіткоў.
Так мала часу на падрыхтоўку было з-за таго, што ва ўсіх артыстаў графік распісаны ажно да новага года, таму выбару было не шмат.
У хэдлайнерах фэсту — вольныя «Купалаўцы», Зміцер Вайцюшкевіч, Naviband і Nizkiz. І ўсё гэта з жартамі Дзяніса Дудзінскага і Кацярыны Раецкай у якасці вядучых.
Спыталі ў Дзяніса Дудзінскага, пра што ён марыць.
«Мара — каб украінцы з-пад Ізюма выбілі рускія войскі.
«Яшчэ адна вялікая мара — каб мы, усе беларусы, вярнуліся хутчэй у чыстую, светлую, прыгожую і, абавязкова, свабодную Беларусь, — падзяліўся вядучы. — Самая вялікая мара — каб мы занялі правільнае месца сярод еўрапейскага люду, сярод еўрапейскасці, і каб адарваліся ад нашага ўсходняга суседа і пайшлі ў вольнае прыгожае плаванне пад блакітнымі ветразямі».
Майстар-класы па пляценні вянкоў і бутаньерак з жывых кветак мадэравала беларуска Ганна Сапон, якая мае сваю кветкавую краму ў Сопаце.
Выступае прэзідэнт Сопата Яцэк Карноўскі.
На адкрыцці фестывалю прысутнічаў прэзідэнт Сопата Яцэк Карноўскі, які аказвае падтрымку беларусам. У сваёй прамове для гасцей ён нагадаў, як важна працягваць верыць у тое, што свабода прыйдзе:
«Калі мы пачыналі змагацца за свабоду, то ніхто не верыў, што яна прыйдзе, аднак гэта здарылася. І таму я веру, што будзе вольная Беларусь і абароніцца вольная Украіна. Канечне, я хачу, каб вы сябе адчувалі як дома, таму што Сопат — гэта ваш новы дом і вы новыя жыхары гэтага горада і Польшчы. Але я разумею, што многія з вас хацелі б вярнуцца, і я веру, што хутка так і будзе», — з надзеяй сказаў Яцэк Карноўскі.
Купалаўцы на Mara Fest упершыню ўжывую паказалі сваю музычную праграму «Я гавару», створаную на аснове вершаў сучасных беларускіх аўтараў і аўтарак. Назва нарадзілася з апошніх радкоў верша паэткі Дар'і Бялькевіч. Стваральнікі вырашылі, што назва ёміста апісвае ўсю сутнасць таго, што яны робяць як тэатр. Музыку з аранжыроўкамі акцёры напісалі самі.
«Гэта такая дзіўная гісторыя, якая становіцца зразумелай, калі ўслухоўваешся, бо там зусім нялёгкія тэксты. Сучасныя беларускія паэты часам выбіраюць складаныя вобразы», — тлумачыць ідэйны стваральнік праекта Міхась Зуй.
Калега Міхася Вольга Кулікоўская адзначае: «Хацелася гэтымі песнямі і вершамі паказаць усё, праз што цяпер праходзяць беларусы, — і боль, і надзею, і каханне».
Купалаўцы планавалі, што вершы будуць лягчэйшыя — пра каштоўнасці, пра якія беларусы забыліся за праблемамі. Але калі акцёры і актрысы сталі прыносіць вершы, якія іх кранаюць, то стала зразумела, што атрымаецца інакш. «Сучасныя вершы яны такія колкія, няроўныя, але жывыя», — лічыць Зуй.
«Гэты праект дазваляе ўспрыняць купалаўцаў не з пункту гледжання спектакля ўмоўнай «Паўлінкі», а калі тэксты дастаткова жорсткія, не спецыяльна, але можна пачуць, напрыклад, «блядзіна», — разважае Міхась, — Быццам мы становімся на хвіліну тымі, хто мы ёсць у жыцці».
У адказ на галоўнае пытанне фестывалю Міхась адразу кажа: «У мяне мары няма. Праўда, няма ніводнай мары. У мяне ёсць моцнае жаданне.
Хачу, каб ніхто з нас, прынамсі купалаўцы, не разбегліся кожны сам па сабе. Каб беларусы не разбегліся, каб дачакаліся таго самага моманту. Каб працягвалі спакойна і ўпарта крок за крокам ісці да таго моманту, калі мы вернемся ў Беларусь».
Вольга так апісала сваю мару так:
«Каханне і творчасць! І каб мы знаходзілі сілы і натхнялі адно аднаго. У 2020-м мы даведаліся, што такое салідарнасць, але гэта ўсё ж тэрмін палітычны. А мы зразумелі, што ў некаторыя моманты чалавеку можа дапамагчы толькі іншы чалавек. Ты пагаварыў, паглядзеў адно на аднаго — і табе крыху лепш. У гэтым свеце, калі спачатку нам спачуваюць, потым мы ўспрымаемся агрэсарамі, хочацца, каб заставалася гэтае адчуванне, што ў беларусаў заўсёды ёсць беларусы».
З выступленнем кожнага новага музыкі настрой у зале мяняўся. Падчас імпрэзы купалаўцаў усе былі сканцэнтраваныя.
На песнях Змітра Вайцюшкевіча луналі радасць і расчуленасць.
Naviband многія слухалі, быццам натхняючыся.
На Nizkiz усе проста адрываліся так, нібы кожная песня апошняя.
На Mara Fest таксама праходзіла прэзэнтацыя кнігі «Свінні» Аляксандра Чарнухі.
Алесь Лапко, вядучы Jack Quiz і кіраўнік Беларускага моладзевага хаба, праводзіць квізы ў Варшаве з 2017 года.
«Я бачу, што важна фармаваць кам’юніці ў розных гарадах у Польшы, па ўсім свеце, і тады яны будуць дзеючай часткай, будуць ствараць нешта новае. Як мы бачым, кам’юніці Труймяста дарасло да таго, што ўжо можа ладзіць вось такі фэст», — падзяліўся Алесь Лапко.
З ім мы таксама пагаварылі пра мары:
«Мая мара ў вольнай незалежнай Беларусі, у якую змагу, а галоўнае, захачу вярнуцца не толькі я, а кожны іншы беларус. Мы ўсе робім маленькі ўнёсак, каб гэтая мара збылася. Ведаеце, кажуць, што «ў нас адна мара на ўсіх», але я лічу, што ў нас шмат маленькіх мар, якія складаюць гэтую агульную, каб потым, як нехта жартуе, змаглі на адным вялізным цягніку вярнуцца праз Цярэспаль—Брэст у Беларусь».
На пачатку фестывалю вядучыя правялі невялікае апытанне сярод гасцей. Галоўнае пытанне, канечне: у чым ваша мара? Адказы былі аб адным:
— Свабода!
— Воля!
— Адзінства!
— Вольная Украіна, Вольная Беларусь!
чо?
хрэнець. колькі ў іх там прэзідэнтаў?