Навукоўцы часткова аднавілі працу сэрца і мозгу свінні праз гадзіну пасля яе смерці
Навукоўцы з Ельскай школы медыцыны пры дапамозе распрацаванай імі тэхналогіі OrganEx аднавілі кровазварот і клеткавую актыўнасць жыццёва важных унутраных органаў свіней, такіх як сэрца і мозг, праз гадзіну пасля смерці жывёл. Праца біёлагаў апублікаваная ў часопісе Nature, рэдакцыя якога таксама коратка пераказала артыкул навукоўцаў.
У ходзе эксперыменту даследчыкі падключалі свіней, у якіх было штучна выклікана спыненне сэрца, да сістэмы перфузіі, — тая прапампоўвала праз крывяносныя сасуды жывёл спецыяльны раствор, які змяшчае перш за ўсё кроў жывёл, а таксама спецыяльны састаў з 13 злучэнняў, прызначаных для аднаўлення клеткавай жыццядзейнасці. У прыватнасці, у склад раствора ўваходзілі антыкаагулянты — рэчывы, якія блакуюць згортванне крыві, і пераносчык кіслароду, «штучны» гемаглабін Hemopure.
У выніку прапампоўкі раствора да тканак жывёл стаў паступаць кісларод, пасля чаго некаторыя функцыі іх органаў, — такія як скарачэнне сэрца і актыўнасць пячонкі і нырак, — хутка аднавіліся. У кантрольных групах гэтага не адбылося. Толькі ў эксперыментальнай групе тканкі жывёл не былі пашкоджаныя доўгім кіслародным галаданнем.
Новая тэхналогія дазволіла захаваць цэльнасць некаторых тканак мозгу, але пры гэтым аўтары працы не ўбачылі ніякай скаардынаванай мазгавой актыўнасці, якая сведчыла б пра аднаўленне мазгавой дзейнасці. Акрамя таго, сэрца не было цалкам адноўленае.
Аўтары даследавання падкрэсліваюць, што, улічваючы адсутнасць нармальнай электрычнай актыўнасці мозгу, гаворка ў гэтым выпадку не ідзе пра рэанімаванне свінні пасля смерці — а толькі пра захаванне жыццядзейнасці тканак. «Мы прымусілі клеткі рабіць тое, на што яны не былі здольныя, калі жывёлы былі мёртвыя», — сказаў адзін з аўтараў працы, нейрабіёлаг Званімір Урселья.
Навукоўцы адзначылі, што мёртвыя свінні, якіх падключылі да сістэмы OrganEx, сталі міжвольна паторгваць галавой, шыяй і тулавам пасля ўвядзення кантраснага фарбавальніка ў мозг. Даследчыкі не змаглі растлумачыць гэтую з'яву, палічыўшы малаверагодным, што імпульсы ўзнікалі ў галаўным мозгу. Яны дапусцілі, што імпульсы ўзнікалі ў спінным мозгу, які можа кантраляваць некаторыя рухальныя функцыі незалежна ад галаўнога.
Аўтары працы разлічваюць, што ў будучыні іх тэхналогію змогуць выкарыстоўваць для таго, каб захоўваць органы для трансплантацыі.
