Знайсці
27.01.2022 / 20:13РусŁacБел

«Прайшліся за ручку па калідоры дзесяць метраў — гэта цуд проста!» Неверагодная гісторыя кахання Яны і Валера Арабейкі, якія ажаніліся ў калоніі

Былая студэнтка педагігічнага ўніверсітэта Яна Арабейка асуджаная за ўдзел у акцыях пратэсту на 2,5 года. Сёмы месяц дзяўчына знаходзіцца ў жаночай калоніі ў Гомелі — дзе 27 студзеня выйшла замуж за Валерыя Таміліна. Маладзёны ледзь пазнаёміліся, як Яну затрымалі. Але гэта не спыніла Валерыя: ён падтрымліваў дзяўчыну ў лістах а цяпер вырашыў ажаніцца на ёй. І нават бярэ яе прозвішча!

Як усё адбывалася Валерый Тамілін расказаў «Нашай Ніве»:

«Я пазнаёміўся з Янай у ліпені 2020 на сумесным пікніку. Мы неяк спадабаліся адно аднаму, пачалі стасавацца, а затым Яна паехала ў Брэст, а я застаўся ў Мінску. Прайшлі выбары, затым мы трохі бачыліся ў верасні, але пасля я ляжаў ў бальніцы ад ваенкамата, затым хварэў на «карону»…

А пасля Яну затрымалі. Гэта было 12 лістапада: у той жа дзень забілі Бандарэнку, затрымалі Дзядка і апублікавалі тое жудаснае відэа з ім… І яшчэ і затрымалі Яну. Фактычна нармальна пабавіць час разам мы і не паспелі».

Але гэта не спыніла хлопца. Ён пачаў перапісвацца з Янай. дзяўчына адказвала.

«Я падумаў: «Ну, пачакаю, пакуль яна выйдзе». Калі шчыра, тады не думаў, што гэта зацягнецца аж на два гады. Але сёння ўжо здаецца, што гэта і не так шмат», — згадвае Валерый. 

Прапанову да пасадкі дзяўчыны ён не рабіў — кажа, «не паспелі нармальна пачаць сустракацца, якая тут прапанова». Але пасля ў перапісцы маладзёны вырашылі, што калі Яну асудзяць, у калоніі яны ажэняцца. 

«Мы безумоўна адно аднаму падабаемся, хочам стасункаў. Але я чалавек ужо дарослы, разумею, што дыстанцыйныя адносіны гэта адно, а пасля карабель кахання, як той казаў, можа разбіцца аб побыт. Спадзяюся, канечне, што гэтага не адбудзецца, што ўсё атрымаецца і Яна спадзяецца таксама», — кажа хлопец. 

З будучымі цешчай і цесцем Валерый пазнаёміўся на судзе па справе Яны. Да гэтага яны кантактавалі толькі па перапісцы. 

Яна Арабейка падчас суда

«На першым судзе быў такі прыкол, што канваіры не хацелі пускаць мяне. Маўляў, і так шмат сваякоў, таму, калі я хачу зайсці ў залу суда, маці і бацька Яны мусяць выйсці. І яны пагадзіліся, хоць дзеля дачкі ехалі з Брэста на працэс, але выйшлі, далі мне магчымасць убачыць Яну. 

Калі яны даведаліся, што мы ажэнімся, канечне былі рады. Мама Яны і бабуля пісалі мне паведамленні кшталту: «Я плачу, Валера!»

Мае бацькі таксама не былі супраць, падтрымалі маё рашэнне. Хоць яны не бачылі ніводнага разу саму Яну, але ж яны ведалі, як я пра яе клапаціўся».

Адзінае пытанне ў бацькоў Валерыя было наконт яго рашэння узяць прозвішча Яны — і стаць Валерыем Арабейкам замест Таміліна. 

«Я хацеў пазбегнуць пытанняў, каб дакладна было зразумела, што мы муж і жонка, што мы сваякі падчас арганізацыі спатканняў, падчас перадачаў, — тлумачыць Валерый. — Ды і Арабейка прыкольнае прозвішча — столькі літар «а», аж тры штукі! 

За сваё прозвішча я не трымаюся. Пра нейкі род, каштоўнасць яго, тут казаць нельга, бо свой род я магу адсачыць толькі да дзеда, а пасля ўсё губляецца ў цемры. Вось па матчынай лініі — там род, старая шляхта, Сцебуракі. Усевалад Сцебурака, паэт, гэта ж мой далёкі сваяк па дзеду. А па бацьку, Таміліны, нічога пра сябе не ведаюць. Можа таму я і так смела іду на крок па змене прозвішча». 

Сам шлюб прайшоў у калоніі. 

«Падаеш заяву, пасля ў прызначаны дзень прыязджаеш у ЗАГС, бярэш там супрацоўніцу, вязеш у калонію. Цікава, дарэчы, што пакуль мы ехалі, жанчына з ЗАГСа казала мне: «Харошая ў вас пара! А то вось на мінулым тыдні былі такія дзіўныя: жанчына мужа забіла, а цяпер зноў замуж выйшла. Праўда, новы муж таксама сядзеўшы, яго нават на спатканне не пусцілі, бо п’яны быў». Я думаю: «Ого, рамантыка!»

Фота: Facebook Валера Таміліна

Ну і ў калоніі заходзім у маленькі пакойчык для перамоваў, там Яна. Адказалі на стандартныя пытанні, сказалі: «Так!». Ну і затым: «Імём рэспублікі Беларусь абвяшчаю вас мужам і жонкай! Можаце пацалавацца».

Мы пацалаваліся, абняліся, пасля прайшліся за ручку па калідоры дзесяць метраў — гэта цуд проста! Затым Яну вывелі ў калонію, мяне — ў бок КПП.

Але, ў прынцыпе, увесь персанал сёння быў нейкі вельмі прыветлівы. Я быў у захапленні ад таго, што адбылося, — расказвае Валерый. — Але пасля асадачак нейкі быў, бо ўсё даволі цяжка было зрабіць: паўгода прайшло ад моманту заявы да шлюбу. Бо нешта там хтосьці доўга нам адказваў, пасля згубілі пашпарт Яны…»

Цяпер Валерый чакае працяглае спатканне ў калоніі, дзе маладзёны змогуць нармальна пабачыцца і правесці час разам. 

«Нам нібыта падпісалі заяву на спатканне на 17 лютага. Але зноў жа, калі нейкі аператыўны супрацоўнік калоніі будзе задаволены паводзінамі Яны, то толькі тады яго дазволяць. І гэтая няпэўнасць неяк дэзарганізуе, пастаянныя незразумелыя перашкоды моцна ціснуць», — кажа Валерый.

Палітзняволеная па «справе студэнтаў» выйшла замуж у калоніі. Муж узяў яе прозвішча

«Я вазьму яе прозвішча». Хлопец сёмы месяц носіць перадачы каханай дзяўчыне і хоча ажаніцца

«Праз жоўтыя біркі на адзенні палітычных называюць «куранятамі». Як жывуць у калоніях асуджаныя па «справе студэнтаў»

Nashaniva.com

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна?

Клас
Панылы сорам
Ха-ха
Ого
Сумна
Абуральна
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера