Электрамеханік, які абажае пячы булачкі. Даведаліся, хто хаваецца пад касцюмам Метровіча — героя падземкі
23-гадовы электрамеханік Аляксей Пястрак ў працоўны час займаецца абслугоўваннем сістэм ацяплення і кандыцыянавання мінскага метро. А калі таго патрабуюць абставіны, апранае на сябе касцюм Метровіча і пераўтвараецца ў героя падземкі, які і пра маскі нагадае, і з’ездзіць павесяліць дзетак у інтэрнат.
Расказваем падрабязней пра таго, хто зараз стаіць за адным з самых папулярных айчынных персанажаў-лялек.
Аляксей Пястрак у ролі Метровіча.
«Метро для выпускнікоў было як манна нябесная»
Лёша нарадзіўся ў Івацэвічах у сям’і інжынеркі прыборабудаўнічага завода і кіроўцы. Калі пасля дзевяці класаў паўстала пытанне, куды рыхтавацца паступаць, то бацька хлопца параіў спыніцца на прафесіі энергетыка.
«Тата казаў: энергетыка была, ёсць і будзе. Так я апынуўся на энергетычным факультэце БНТУ і атрымаў спецыяльнасць «Прамысловая цеплаэнергетыка і цеплатэхніка»», — расказвае суразмоўца.
Ва ўніверы Лёша, з яго словаў, быў сапраўдным фанатыкам навучання. Яго нават называлі «каралём рабочкі» — такога пакойчыка ў інтэрнаце, дзе можна павучыць прадметы без шумных суседзяў пад бокам.
«Тут, відаць, спрацавала выхаванне бацькоў: у першых класах яны прымушалі мяне вучыць урокі са слязьмі на вачах. Потым я бачыў, што многія аднакурснікі, адарваўшыся ад бацькоў, сыходзілі ў п’янкі-гулянкі. Мне гэта было не цікава, і я імкнуўся бавіць час за нечым карысным, што магло б спатрэбіцца ў жыцці. Першыя месяцы я ўвогуле многае вучыў на памяць, а пасля трох курсаў мая залікоўка ўжо працавала на мяне», — расказвае Аляксей.
Так Аляксей выглядае ў звычайным жыцці.
З добрымі адзнакамі хлопец быў пятым у спісе на размеркаванне (другім сярод хлопцаў), і гэта ў тым ліку, на яго думку, дапамагло яму трапіць на працу ў метрапалітэн.
«Калі сам сабе не знойдзеш месца размеркавання, то прапановы звычайна не вельмі. А тут на пятым курсе да нас завітаў начальнік дыстанцыі электрамеханічнай часткі аўтаматыкі і сказаў, што ім патрэбныя маладыя спецыялісты на абслугоўванне сістэмы ацяплення і кандыцыянавання.
Ведаеце, метро для нас было як манна нябесная. Гэта лічыцца вельмі добрым стартам для кар’еры. Таму я, не адкладваючы, з’ездзіў у дэпо, прадэманстраваў свае веды — у выніку стаў адным з трох, каго забралі з патока на 40 чалавек».
Аляксей з калегамі адказвае за абслугоўванне сістэм ацяплення і кандыцыянавання на станцыях метро «Юбілейная плошча» і «Плошча Францішка Багушэвіча».
Калі здараецца нейкая пазаштатная сітуацыя, яны павінны ў кароткія тэрміны яе ліквідаваць і адрамантаваць усё ў кароткія тэрміны. Часам прыходзіцца працаваць ноччу, калі стаяць цягнікі, а часам — ляцець на працу ў пяць раніцы, каб да запуску пасажыраў усё ўжо было нармалізавана.
Так выглядае працоўнае месца Метровіча.
«Калі на старых станцыях гарадское ацяпленне, то на новых функцыянуе сістэма аўтаматычнага цеплазабеспячэння. У памяшканнях, дзе сядзіць персанал — ахова, каса, дзяжурныя і начальнікі станцыі — мы ўжо самі падтрымліваем тэмпературу», — тлумачыць Аляксей.
«Усе так і імкнуліся памацаць мяне»
Яшчэ ва ўніверы хлопец падпрацоўваў аніматарам: быў і Дзедам Марозам, і Мядзведзем з «Маша і мядзведзі», Спанч Бобам ды Піратам. На тэматычных святах у інтэрнаце студэнту таксама даставаліся цікавыя ролі: напрыклад Купідона на Дзень святога Валянціна.
Фота: асабісты архіў
Але рэакцыя на тых персанажаў не параўнаецца з захапленнем беларусаў Метровічам.
«Першы раз мне прапанавалі пераўвасобіцца ў Метровіча вясной на акцыі «Кірмаш вакансій». Я проста афігеў ад таго, як ён падабаецца людзям: «Ваў, гэта Метровіч! Давайце зробім сэлфі з ім!» Усе так і імкнуліся памацаць мяне», — дзеліцца ўражаннямі Аляксей.
У параўнанні з касцюмамі, у якіх хлопцу выпадала працаваць раней, гэты добра спраектаваны. Назіраць за тым, што адбываецца вакол, можна праз рот Метровіча.
«Адзіны мінус — у ім, канечне, горача, бо ўсё ж касцюм набіты пенаполіўрэтанам. Я калі хаджу, то свой «жывот» туды-назад тузаю, каб неяк паветра падкачаць, а людзі смяюцца — думаюць, што гэта ў мяне такі танец».
Не так даўно Аляксей быў Метровічам на дзень горада — там узводзілі пляцоўку метрапалітэна. Адбівацца ад прыхільнікаў зноў было няпроста.
«Адной бабулі-пенсіянерцы я так спадабаўся, што яна мяне і з аднаго боку сфатаграфавала, і з іншага, і пацалавала. Столькі кампліментаў выказала! Відаць, я ёй вельмі спадабаўся».
Аляксей прызнаецца, што кайфуе ад ролі Метровіча і просіць задзейнічаць яго ў акцыях метро і любых актыўнасцях як мага часцей. Не так даўно ў вобразе ён ездзіў у дзіцячы дом.
Таксама Метровіч вучыць дзяцей бяспечным паводзінам у метро. А яшчэ нагадвае пасажырам метро насіць маскі.
«Я ўпэўнены: маскі насіць варта. Гэта і ваша бяспека, і іншых. Тым больш у метро ездзіць вельмі шмат людзей».
«Сучасныя дзяўчыны не вельмі любяць гатаваць, так што я вырашыў навучыцца сам»
Аніматарскае хобі з’явілася не выпадкова. Аляксей прызнаецца, што яму падабаецца акцёрскае рамяство. Не так даўно ён запісаўся на чарговыя курсы ў кінашколе, пачаў рыхтавацца да прэм’еры ў тэатры.
«Я даўно думаў заняцца нечым такім у вольны час. І тут вясной, калі пераапранаўся на працы, да мяне падышоў адзін супрацоўнік метро, якога я дагэтуль не ведаў. І ён мне сказаў: «Табе трэба здымацца ў кіно».
Высветлілася, што той хлопец сам скончыў шматлікія курсы акцёрскага майстэрства. І ён недзе ў інстаграме пабачыў мае гумарыстычныя відэаролікі.
Карацей, я вырашыў, што гэта знак. І пасля той гісторыі запісваюся на ўсе магчымыя курсы. Ужо паўдзельнічаў у эпізодах серыяла «Абсурд», які здымаўся ў нас для НТБ. У мяне былі дзве кароткія сцэны з крутым акцёрам Андрэем Мярзлікіным».
Для свайго інстаграма Аляксей запісвае кароткія гумарыстычныя скетчы.
Таксама Аляксей здымаецца ў рэкламных роліках. У тэатры ж яму выпала сыграць няпростую ролю — алкаголіка.
«У тэатры пры кінашколе мы ставім п’есу «Уяўная ахвяра», і мне там пакуль даручылі прахадную ролю. Дзея адбываецца ў паліцэйскім участку: жонка застукала свайго мужа з палюбоўніцай — разгарэўся канфлікт. Каб запоўніць прастору, уводзяць розных персанажаў — алкаголікаў і куртызанак. Вось я буду алкаголікам».
Аляксей у ролі Дзеда Мароза.
У вольны час хлопец любіць граць у баскетбол і гатаваць. Яго фірмовы рэцэпт — салодкі рулет.
«Я вельмі люблю есці, а сучасныя дзяўчыны не вельмі любяць гатаваць. Тыпу: «Я табе кухаркай не наймалася». І каб канфліктаў такіх не было ў будучыні, я вырашыў навучыцца гатаваць сам.
Фірмовымі рэцэптамі са мной дзеліцца маці, і ў Мінску я абажаю пячы яе булачкі, пірагі, пірожныя і потым яшчэ гарачымі есці іх з малаком. Такім чынам я ўспамінаю пра родны дом».
Сваімі кулінарнымі дасягненнямі Аляксей дзеліцца ў інстаграме.
Дзяўчыны пакуль у кухмістра няма. Чаму? Гэтым пытаннем яго перыядычна засыпаюць сябры.
«Я зразумеў, як бы банальна ні гучала, што проста пакуль не сустрэў тую самую. Што тычыцца мімалётных раманаў — яны мне нецікавыя. Не бачу ў іх сэнсу», — кажа хлопец.
«Хачу зняцца ў камедыі»
Размеркаванне ў маладога спецыяліста скончыцца восенню наступнага года, і яму прыйдзецца вырашаць: працягваць кар’еру ў метрапалітэне ці ўсё ж рызыкнуць і цалкам сысці ў акцёрства.
«Гэта вельмі цяжкае пытанне для мяне, яно мяне ставіць у тупік: пажывем-пабачым, — прызнаецца Аляксей. — Але я вельмі хачу зняцца ў камедыі. У жыцці вакол вельмі шмат драмы — адзін сум. А добры гумар можа развесяліць і адцягнуць людзей ад праблем.
Я выразна ўяўляю сабе: суботні вечар, я з бацькамі і сястрой уключаем тэлевізар і глядзім кіно, дзе я ў галоўнай ролі. І бацькі рагочуць! Да гэтай мэты я буду імкнуцца».
