У Смаргонскім раёне працоўныя вакансіі на ферме закрываюць індыйцамі

Індыйскія рабочыя Пранез Кумар і Нарэш Кумар. Яны не браты і нават не сваякі — проста аднафамільцы. Фота: «Светлы шлях»

Мужчыны прыехалі з індыйскага горада Хайдабарада, а ў беларускім аграгарадку Сіньках жывуць у інтэрнаце, які выдзеліла ім прадпрыемства. Мясцовымі мовамі яны пакуль не валодаюць зусім, але ў камунікацыі ім дапамагаюць смартфоны з галасавым перакладчыкам. Але і так яны кожны дзень імкнуцца вывучыць па 2-3 словы на рускай мове, таму неўзабаве моўны бар'ер спадзяюцца пераадолець.

У сябе на радзіме яны таксама працавалі ў сельскай гаспадарцы, але там ім за месяц цяжкай працы плацілі каля 15 тысяч рупій (180 даляраў ЗША). На Смаргоншчыне ж ім абяцаюць плаціць у тры разы больш, абы толькі не лайдачылі.

Працоўным мігрантам у Беларусі падабаецца, адно што толькі трэба, як яны гавораць, прызвычаіцца да клімату: +20 для іх халаднавата. Не тыя тут і нагрузкі: калі ў Індыі мужчыны даглядалі адначасова толькі 15 кароў, то тут на іх апеку кінулі значна больш.

«Але гэта не палохае. Мы ўжо ведаем, калі трэба даваць корм жывёлам, калі прыбіраць за імі… Вучымся рацыянальна размяркоўваць сваіх сілы і правільна выдаткоўваць працоўны час», — адрапартаваў раёнцы адзін з індыйцаў.

Новае начальства імі пакуль задаволенае. Намеснік дырэктара прадпрыемства адзначыў, што працавітыя, без шкодных звычак госці з Азіі выдатна ўпісаліся ў тэхналагічны ланцужок на ферме. Праўда, надоўга ў Беларусі затрымліваюцца яны не плануюць, у планах пакуль праца толькі цягам года.

Чытайце таксама:

«Старыя людзі вылупліваюць вочы на мяне». Індыйская студэнтка абурылася стаўленнем беларусаў

Індыец хацеў перасячы мяжу Беларусі з падробленым брытанскім пашпартам

«Мы пазажыраліся». Што гавораць беларускія дальнабойнікі пра канкурэнцыю з азіятамі

Nashaniva.com

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару
«Нашай Нівы» ў ТГ

2

0

14

2

0

1